Test dysków OCZ SSD Core Series 64GB

M E N U

» Nowości

» Archiwum

» Recenzje / Testy

» Board

» Rejestracja

Szukaj @ TwojePC

RECENZJE | Test dysków OCZ SSD Core Series 64GB

Test dysków OCZ SSD Core Series 64GB Autor: Skipper \| Data: 16/01/09
Na przełomie ostatnich kilku lat niemal wszystkie elementy składowe komputera uległy modernizacjom. Stare monitory CRT ustąpiły miejsca ekranom LCD, stacje dyskietek 3,5'' zastąpiły ''pendrajwy'', zwykłe płyty CD są wypierane przez DVD, a ostatnio Blu-Ray, czy przez inne podobne standardy. Nawet poczciwa mysz komputerowa doczekała się wymiany kulki na laser, oraz pozbawienia kabla. Jednak wszelkie rewolucje skrupulatnie omijały klasyczne dyski twarde. Wewnątrz HDD cały czas znajdowało się kilka talerzy rozpędzanych do wysokich prędkości, jedna, lub więcej głowic i kilka innych dodatków. Na horyzoncie widać już jednak nowe rozwiązanie, które ma duże szanse zakończyć tzw. „cykl życiowy produktu”, jakim jest dysk twardy. Mowa oczywiście o dyskach SSD. Aby sprawdzić, jaki potencjał kryje się za tą technologią, przyjrzymy się bliżej dyskom OCZ Core Series 64GB.

Wstęp

Z uwagi na to, że jest to pierwszy test SSD na łamach „TwojePC”, postanowiliśmy na początek przybliżyć samą technologię kryjącą się pod tym tajemniczym skrótem. Czym właściwie jest SSD? Jak zbudowane są dyski SSD? Dlaczego są takie niezwykłe?

SSD, czyli „Solid State Drive” to nic innego jak pamięć typu flash (czasem RAM), znana z „pendrajwów”, czy kart pamięci do aparatów fotograficznych, ale wykorzystująca interfejs SATA, zamiast USB. Istnieje jednak jeden problem – najszybsza karta pamięci, czy inna pamięć flash dostępna obecnie na rynku, oferuje transfer rzędu 30 MB/s, czyli o wiele mniej niż starsze modele HDD. Jak zatem mówić o produkcie przełomowym? Konstruktorzy bardzo prosto poradzili sobie z tym problemem stosując rozwiązanie, które można porównywać do macierzy RAID 0 w obrębie jednego urządzenia. Umieszczając w urządzeniu kilka kart pamięci i zapisując dane równolegle na wszystkich, uzyskali zwielokrotnienie prędkości dysku, co w rezultacie pozwoliło im osiągnąć transfery powyżej 100 MB/s. Oczywiście jest to spore uproszczenie, jednak patrzenie na tę technologię w taki sposób, pozwala łatwo uzmysłowić sobie, z czym tak naprawdę mamy do czynienia.

Co więcej, dyski SSD cechują się nieporównywalnie niższym czasem dostępu niż dyski HDD, a to ze względu na brak jakichkolwiek ruchomych części. Wiąże się to też z odpornością na wstrząsy, mniejszymi rozmiarami, wydzielaniem ciepła i apetytem na energię oraz błogą ciszą podczas pracy. Podsumowując te wszystkie cechy, można już mówić o przełomie w sektorze pamięci masowych. Dla spragnionych dalszej wiedzy na temat SSD zamieszczam link do Wikipedii.

Żeby sprawdzić, jaki potencjał kryje się w tych pamięciach, otrzymaliśmy dwa identyczne dyski 64 GB firmy OCZ. Poniżej przedstawiamy specyfikację producenta:

Rzut okiem

(kliknij, aby powiększyć)

Oba przysłane do nas urządzenia zapakowane są w dość duże (jak na 2,5’’ dysk) kartonowe pudełko. Znajduje się na nim po angielsku krótki, marketingowy tekst zachwalający produkt, podstawowe parametry, jak choćby interfejs i pojemność dysku, a także tabliczka ze specyfikacją. Po otwarciu tego kartonu widzimy w środku rozkładane, miękkie, czarne opakowanie, w które wciśnięty jest zafoliowany dysk. W drugiej części pudełka znajduje się obszerny pojemnik, w którym, jak można by się spodziewać, znajdziemy jakieś akcesoria (kable, przejściówki). Niestety – wewnątrz jest jedynie krótka instrukcja instalacji i warunki gwarancji. To poważny mankament, bowiem jak widać na zdjęciach powyżej, dysk może być zasilany jedynie wtyczką SATA i konieczne jest, by zasilacz takie wtyczki posiadał. Jeżeli nie posiada – kombinuj drogi kliencie, albo kup nowe zasilanie. Brak kabla transferu danych jest również dotkliwy. Wydając kilkaset złotych na dysk, możemy się spodziewać, że dostaniemy gratis kabelek za 2 zł. Tymczasem, jeśli zawczasu odpowiednio się nie przygotujemy, to przed podłączeniem urządzenia czeka nas wizyta w sklepie. Saneczek do zamontowania dysku w zatoce 3,5’’ również próżno szukać w dużym i pustym pojemniku.

Oczywiście producenci mogą argumentować brak tych akcesoriów przeznaczeniem dysków 2,5’’ jedynie do notebooków. Fakt jednak pozostaje faktem i obecnie zdecydowana większość sprzedawanych SSD trafia do komputerów stacjonarnych (nie licząc netbooków). Obecnie nie można jeszcze dostać w Polsce takich dysków w rozmiarze 3,5’’. Na szczęście dysponowaliśmy odpowiednim zasilaczem i nadmiarowymi kablami SATA, więc testy odbyły się bez żadnych przeszkód i opóźnień.

Co do reszty nie było zastrzeżeń, dyski po podłączeniu zostały od razu prawidłowo wykryte przez BIOS i były gotowe do pracy.

Testy

Testy wydajnościowe dysków przeprowadzane były za pomocą programów HD Speed, oraz HD Tune. Każdy cykl mierzenia poszczególnych wartości polegał na dwukrotnym uruchomieniu obu programów testujących. Przedstawiony poniżej wynik jest średnią wszystkich czterech pomiarów.

Słowo wyjaśnienia należy się testowi zapisu na dwa dyski skonfigurowane w RAID 0. Przedstawiony powyżej wynik (140 MB/s) jest mierzony „na oko”, na podstawie zaobserwowanej i oczekiwanej wydajności, gdyż oba programy testujące nie były w stanie zmierzyć prędkości zapisu na taką macierz (błąd zapisu). Trudno powiedzieć, z czego to wynika, jednak na pewno nie ze złego działania dysków – dane można na RAID 0 złożonym z dwóch SSD zapisywać i odczytywać bez najmniejszych problemów.

Prędkości, co widać już na pierwszy rzut oka, są zdecydowanie wyższe, niż te, osiągane przez klasyczne dyski twarde. Co więcej, technologia flashowa pozbawiona jest okrągłych talerzy, które miały tą właściwość, że wraz ze zbliżaniem się do środka przestrzeni zapisu (zazwyczaj końca dysku), wydajność drastycznie spadała (prędkość liniowa bliżej środka wirującego talerza jest niższa niż na jego końcu). Używając napędu SSD możemy cieszyć się w miarę równym transferem danych, niezależnie od pozycji zapisu/odczytu. Mimo to, prędkość dysków połączonych RAID’em jest drobnym zaskoczeniem. Łącząc w taką macierz standardowe dwa dyski twarde, można się spodziewać wzrostu wydajności o około 90%. Gdyby przeliczyć ten wzrost dla SSD otrzymamy niemal równo 60%. Wytłumaczeniem takiego stanu rzeczy może być zasada, która znajduje zastosowanie dla RAID 0, mówiąca o tym, że każdy kolejny dodany dysk (tego samego typu) zwiększy wydajność macierzy, lecz z każdym kolejnym dyskiem, wzrost tej wydajności będzie coraz mniejszy. Jeśli potraktujemy pojedynczy dysk SSD, jako zbiór kilku kart pamięci pracujących już w swojej własnej macierzy, zgodnie z tym, co napisaliśmy na początku recenzji, to stanie się jasne, gdzie się podziało brakujące 30% mocy.

Kolejnym ważnym atutem nowej technologii są czasy dostępu. Uzyskane, średnie 0,2 ms, to bezapelacyjnie nokaut HDD, których średni czas dostępu kształtuje się obecnie na poziomie 8,0 ms. Biorąc pod uwagę, iż przechowywany na dysku plik wymiany, czy inaczej pamięć wirtualna, działa na podobnych zasadach, co pamięć RAM (gdzie ważny dla szybkości działania jest właśnie czas dostępu do danych), pomysł umieszczenia tego pliku na SSD wydaje się całkiem sensowny. Przeprowadziliśmy również i taki test, lecz znalezienie jednoznacznego, miarodajnego narzędzia do sprawdzenia na ile ta zmiana przyczyniła się do poprawy działania systemu jest chyba niemożliwa. Mimo to empiryczne badanie zdaje się wykazywać przyrost szybkości działania systemu. Programy zdają się otwierać szybciej, a dysk nie „mieli” tyle przy przechodzeniu między pulpitem a wymagającymi aplikacjami 3D. Być może producentom takich dysków opłaci się wypuszczenie na rynek SSD o małej pojemności, powiedzmy 2 GB, lecz o zbliżonej, do testowanych dzisiaj (lub nawet większej) prędkości, specjalnie dla potrzeb pamięci wirtualnej.

Warto również zwrócić uwagę na pozostałe dwa parametry pracy dysków, mianowicie ich temperaturę, oraz hałas. Wielbiciele chłodzenia wszystkich podzespołów i wyciszania wszystkiego, co się da, nie będą zadowoleni z SSD. Nie dlatego, że napędy są głośne, lub strasznie gorące, wręcz przeciwnie – nie ma żadnych logicznych przesłanek by jakkolwiek taki dysk „tuningować”. Po czterech godzinach intensywnej pracy temperatura dysku jest nadal taka sama, jak po wyjęciu go z pudełka. Zdaje się, że producenci nawet nie zaopatrzyli swoich produktów w czujniki temperatur, bo wszystkie programy diagnostyczne jak zaklęte wyświetlały wartość 0 stopni. Rzeczywiście taki czujnik wydaje się zbędny. Jeśli chodzi o głośność pracy, to często zdarza się, że producenci sprzętu reklamują swoje wyroby jako „niesłyszalne”, a później okazuje się, że mimo braku wiatraczka, albo innych ruchomych elementów urządzenie piszczy lub wydaje inne dźwięki niewiadomego pochodzenia. Tym razem reklamowane przez OCZ „0 dB” jest jednak faktem. Nawet łamiąc wszelkie przepisy BHP poprzez wsadzenie głowy do wnętrza włączonego komputera i przyłożenia ucha do intensywnie pracującego dysku, nie da się usłyszeć najdelikatniejszego dźwięku jego aktywności. I cóż mają z takim sprzętem zrobić maniacy tuningu i kolorowych wiatraczków? Zanudzą się na śmierć!

Podsumowanie

Porównując dyski SSD i HDD pod kątem parametrów użytkowych, nowsza technologia wypada lepiej pod wieloma względami. Duża szybkość działania, odczuwalna zarówno na testach, jak i w normalnej pracy, marginalny czas dostępu do danych, całkowita cisza i niskie temperatury, to z pewnością jej zalety. Niestety, na chwilę obecną SSD ma również kilka poważnych wad. Pierwszą z nich jest olbrzymia, w porównaniu do HDD cena. Kwota, jaką za przedstawiany model życzą sobie aktualnie sklepy, waha się od 700 do 900 zł. Licząc średnio 800zł za pojedynczy dysk 64 GB, to za 1 GB przyjdzie nam zapłacić 12,50 zł. Za 1 GB HDD wartość ta wynosi około 0,75 zł. Łatwo można policzyć, że przy takich cenach za każdy gigabajt na SSD można otrzymać ponad 16 GB na HDD. Skoro już o pojemności mowa, to nowy rodzaj dysków nadal jest ograniczony pod tym względem do najwyżej 128 GB na jednym urządzeniu. Nie przeprowadzono również wiarygodnych badań dotyczących wytrzymałości takich dysków na wielokrotne operacje zapisu i odczytu. Nie wiadomo więc do końca, czy za kilka lat produkowane dziś urządzenia nie odmówią współpracy w wyniku zużycia się nośnika danych.

Trzeba jednak pamiętać, że technologia SSD jest obecna na rynku od niedawna. Wysokie ceny, co zgodnie zaznaczają eksperci rynkowi, będą systematycznie spadać. Inżynierowie natomiast zapewniają, że w będą w stanie rozwinąć metody produkcyjne, co pozwoli uzyskać większe pojemności dysków i jeszcze bardziej zredukować ceny. Przepowiadanie przyszłości w zakresie technologii informatycznych z reguły okazuje się chybione, czy jednak w obliczu tylu zalet i perspektywy zlikwidowania obecnych wad, nie można przypuszczać, że tak jak wszystkie podzespoły PC, tak również dyski twarde doczekają się wreszcie swojej własnej rewolucji? Jedno jest pewne – napędy SSD, takie jak opisywany dziś OCZ Core Series, mają potencjał do całkowitego zastąpienia leciwych już „twardzieli”. Niebawem zobaczymy, czy ten scenariusz okaże się prawdziwy.

Sprzęt do testów dostarczyły firmy:

	eXtremeMem www.eXtremeMem.pl Firmy zainteresowane współpracą z eXtremeMem proszone są kontakt pod adresem sales@eXtremeMem.pl