 Athlon 1200MHz na płytach ABIT, ASUS i CLAYTON
|
|
Lancer
12/04/01
|
Ostatnio bardzo popularną stała się platforma SocketA opracowana przez firmę AMD pod procesory rodziny Thunderbird, a reprezentowana na dzień dzisiejszy przez procesory Athlon i Duron. Aby móc cieszyć się takim systemem niezbędne jest posiadanie procesora oraz płyty głównej, która go obsłuży. Dzięki uprzejmości firmy California Computer miałem możliwość przetestować płytę główną Clayton CVAS970 na chipsecie KT133. Firma MSD dostarczyła procesor Athlon-C 1200MHz oraz radiator z dwoma wentylatorkami Colorful, natomiast dzięki firmie SimmTech mogłem przyjrzeć się bliżej płytom głównym Asus A7V133 oraz Abit KT7A, obie na układzie KT133A. Do systemów testowych dołączyłem też procesor Athlon-B 1200MHz oraz "agregat chłodzący" GlobalWin FOP 38.
|
PROCESORY
Obydwa procesory, które miałem możliwość testować, zbudowane są na dobrze znanym i sprawdzonym rdzeniu ThunderBird, który miał swoją premierę w lecie 2000 r. Dla przypomnienia podam kilka parametrów technicznych.
 
Procesory wykonane są w technice 0,18mm, na 6 warstwach posiadają 37mln tranzystorów z miedzianymi ścieżkami. Pracują w gnieździe SocketA o 462 wyprowadzeniach, na magistrali EV6 o częstotliwości 100-200MHz (200MHz DDR to maksymalna przewidziana w specyfikacji częstotliwość szyny EV6) pracująca w trybie DDR (podwojenie przepustowości poprzez odczyt/zapis danych po wznoszącym i opadającym zboczu tego samego sygnału taktującego - czyli inaczej mówiąc podwójna przepustowość). Posiadają 128kb cache L1 (64kb na dane i 64kb na instrukcje), oraz 256kb pamięci cache L2, 16 drożnej z 64 bitową ścieżką dostępu, zorganizowanej w tzw. exclusive cache (usuwanie informacji z pamięci cache L2 po ich przesunięciu do pamięci cache L1). Napięcie zasilające 1,75V. Procesory posiadają instrukcje SIMD-MMX oraz 3Dnow!+.
Obydwa egzemplarze różnią się jednie znamionową częstotliwością pracy magistrali systemowej. Egzemplarz o oznaczeniu AMD Athlon-C 1200 jest przystosowany do pracy na magistrali 266MHz, zaś model drugi - na niższej 200MHz (C oznacza właśnie magistralę 266MHz, B w oznaczeniu-200MHz).
Obydwa procesory nie maja zablokowanego mnożnika (nie przecięte mostki L1) i pochodzą z tej samej serii AXIA Y, z 7 tygodnia tego roku. Wykonane są w technologii miedzianych ścieżek. Procesory według oznaczeń producenta mają maksymalną dopuszczalną temperaturę obudowy CPU 95 stopni (modele Athlon do 1000MHz i Duron mają 90 stopni).
Uprzedzę tu nieco fakty i powiem, że procesor Athlon 1200B na magistralę 100MHz DDR po obniżeniu mnożnika bez zająknięcia pracuje ma magistrali 133MHz DDR. Obydwa modele, więc de facto różnią się jedynie oznaczeniem (jeden posiada literkę C) oraz mnożnikiem nominalnym. A1200C ma mnożnik 9x, zaś A1200B 12x.
PŁYTY GŁÓWNE - OPIS
W naszym teście jednocześnie przyjrzymy się aż trzem płytom.
CLAYTON CVAS970
Clayton to producent wybitnie OEM'owy. Jego produkty nie posiadają praktycznie żadnych "bajerów". Posiadają najważniejsze rzeczy i nic poza tym. Niczym się nie wyróżniają.
W białym, kartonowym pudełku bez żadnych napisów znajdziemy kilkustronicową instrukcję obsługi (dosłownie 16 stron). Podaje ona tylko same najważniejsze rzeczy i jest raczej przeznaczona dla początkujących użytkowników. Ktoś, kto chociaż raz montował i konfigurował płytę główną, może spokojnie obejść się bez niej. Na dołączonym, zbiorczym kompakcie są sterowniki to wszystkich urządzeń, jakie znajdziemy na płytach Claytona, od sterowników VIA Service Pack, aż po drivery do płyt na układach Intela. Dodatkowo, w katalogu znajduje się program antywirusowy PC Cillin. W folii znajdziemy jeden kabel ATA100 i jeden do napędu dyskietek.
Sama płyta Clayton CVAS970, jak na wyrób przeznaczony pod procesory AMD, ma raczej małe wymiary:30cm x 21cm. Zbudowana jest zgodnie ze standardem ATX na układzie VIA KT133 (oficjalnie obsługuje 100MHz DDR szynę FSB), z mostkiem południowym 686A, obsługą dysków w standardzie ATA66. Płyta obsługuje magistralę 100MHz DDR. Posiada 1 port AGP (obsługa AGP 4x z FastWrites), 5 PCI, 1 ISA oraz gniazdo AMR (Audio Modem Riser). Płyta posiada też wyprowadzenia z zintegrowanego z chipsetem 686A codeca audio AC97. Co mniej wymagający użytkownicy dzięki temu nie będą musieli wydawać pieniędzy na osobne karty muzyczne. Płyta obsługuje w 3 portach pamięci DIMM typu SDRAM PC100/PC133 oraz VCM (Vitrual Channel) SDRAM. Maksymalna ilość obsługiwanej pamięci to 1,5GB w modułach po 512MB.
To, co mnie mocno zaskoczyło, to brak radiatora na north bridgu VT8363 układu KT133. Chipset jest zupełnie nie chłodzony. Konstruktorzy dają gwarancję na poprawność funkcjonowania tak wykonanej płyty i ja to potwierdzam. Mimo dosyć wysokiej temperatury układu nie przydarzyły mi się żadne kłopoty. Płyta pracowała stabilnie i pewnie. Radiator przyda się na pewno w przypadku układu przetaktowanego, czyli w płytach z możliwościami overclocking'u, tu tego nie posiadamy, a płyta pracuje dobrze na nominalnych ustawieniach. Kondensatory umieszczone tuż pod podstawką procesora skutecznie utrudniają założenie radiatora typu ChromeOrb, lecz nie powinniśmy mieć kłopotów z układami o tradycyjnej konstrukcji. Nie uznałbym tego też za aż tak wielką wadę. Płyta ta, bowiem, nie jest adresowana dla zaawansowanych majsterkowiczów wyciskających siódme poty ze swych komputerów, a przeważnie tacy instalują wymyślne systemy chłodzące. Nie ma tu możliwości ani zmiany mnożnika, ani napięć zasilających, a możliwości zmiany magistrali systemowej są ograniczone do 112MHz. Na gnieździe procesora znajdziemy naklejkę informującą o konieczności poprawnego zainstalowania cooler'a gdyż w przeciwnym wypadku... lepiej nawet nie próbować. Dodatkowo z czterech stron SocketA znajdziemy 4 otworki umożliwiające instalację radiatora na niestandardowe mocowanie do laminatu płyty (podobnie jak w Pentium 4). Niezbyt praktycznie na płycie umieszczono gniazdo zasilacza, przez co ciągnące się przewody mogą ocierać, o co wyższy wentylator. Płyta posiada tylko dwa wejścia do podłączenia wentylatorów, ale w tej klasy konstrukcji jest to ilość wystarczająca. Niestety konstrukcja ta nie posiada monitoringu temperatury systemu i procesora - możemy sprawdzać tylko stan napięć.
ASUS A7V133
Asusa nie trzeba długo komentować. Ładne czerwone pudełko, wewnątrz którego znajdziemy dosyć obszerną i czytelną instrukcję obsługi wyjaśniająca, co, gdzie, ale nie zawsze dowiemy się jak i dlaczego. Opisy przy niektórych opcjach BIOS'u są enigmatyczne. Na dołączonym CD znajdziemy potrzebne sterowniki wraz z programem monitorującym PC Probe oraz śledź z dwoma dodatkowymi portami USB. Do płyty dołączono 2 kable ATA100 i jeden do podłączenia stacji dyskietek.
Asus A7V133 jest modyfikacją znanego i popularnego modelu A7V. Płyta w standardzie ATX ma wymiary 30cm x 24,5cm. Zbudowana jest na układzie KT133A i obsługuje magistralę 100-133MHz DDR, a poprzez mostek południowy 686B urządzenia w standardzie ATA100. Dodatkowo na płycie znajduje się kontroler Promise obsługujący również dyski w standardzie ATA100. Posiada on dodatkowo możliwość tworzenia macierzy dyskowych w standardzie RAID 0 (stripeset). Tryb pracy - jako zwykły kontroler ATA100 lub macierzy dyskowych, wybieramy przełączając dwie zworki na płycie. Płyta posiada 1 port AGP Pro (pracuje w standardzie AGP 4x z FastWrites), 5 portów PCI, 1 AMR. Poprzez 3 gniazda DIMM możemy obsadzić płytę 1,5GB pamięci DIMM typu SDRAM PC100/PC133 lub VCM SDRAM. Płyta nie ma wyprowadzeń z wbudowanego w układ 686B codeca AC97. Musimy więc zastosować zewnętrzną kartę dźwiękową. Na płycie znajdziemy wyjście do podłączenia dodatkowego termisora, lecz niestety brakuje go w pudełku. Podobnie jak w konstrukcji Clayton'a na około gniazda procesora są 4 otwory do zamocowania coolera.
Elementy na płycie są rozmieszczone w przemyślany sposób. Wokół gniazda procesora nie ma kondensatorów i nie ma problemów z manipulacją wentylatorem. Układy podające napięcie dla CPU przymocowane są na pionowym module - nie kolidują z gniazdem procesora. Manipulując pamięciami nie ma potrzeby wyjmowania karty z portu AGP. Na płycie znajdziemy 4 miejsca do podpięcia wentylatorów, ale do jednego podpięto już wentylator chłodzący north bridge. Gniazdo na wtyczkę z zasilacza niestety jest w raczej niestosownym miejscu. Mogło być troszkę wyżej i wtedy nie trzeba by było odpowiednio bawić się w układanie kabli, by te nie kolidowały z wentylatorem na procesorze.
Parametry pracy procesora możemy regulować z poziomu zworek/DIP'ów na płycie (mnożnik, FSB, napięcie procesora) lub w BIOS'ie AWARD'a. Napięcie I/O zmieniamy zworką na płycie. Dostępne są dwie możliwości 3,3V i 3,56V. Płyta posiada obsługę mnożnika do 12,5x. Napięcie ustalamy w zakresie od 1,1V do 1,85V. Częstotliwość pracy FSB możemy ustawić w odstępach 90, 95, 100 i do 100MHz do 166MHz co 1MHz. Pamięci mogą pracować z szybkością 100 lub 133MHz. Ogólnie możliwości konfiguracji są dużo wyższe niż na płycie Claytona, lecz niższe niż w Abicie, co będzie miało swoje konsekwencje w testach. Dostarczona płyta miała BIOS w wersji 1004.
ABIT KT7A
Abit KT7A jest rozwinięciem płyty KT7 i różni się od niej wizualnie tylko posiadaniem układów KT133A i 686B. W pudełku znajduje się śledź z wyprowadzeniami 2 dodatkowych portów USB, 1 kabel ATA100 i 1 do podłączenia stacji dyskietek. O instrukcji mogę napisać to samo co w przypadku wyrobu Asus'a. Na płytce obok sterowników znajdziemy "Abit'owskie" wydanie Linux'a pod nazwą Gentus oraz program monitorujący Via Hardware Monitor.
Płyta oczywiście wykonana jest w standardzie ATX. Poprzez układ KT133A obsługuje magistralę 100-133MHz DDR. South Bridge VT 82C686B obsługuje do 4 urządzeń ATA100. Płyta ma 6 gniazd PCI, 1 AGP 4x oraz 1 ISA. 3 gniazda na pamięci DIMM SDRAM PC100/PC133 oraz VCM SDRAM pozwalają włożyć maksymalnie 1,5GB RAM. Płyta, podobnie jak wyrób Asusa, nie posiada wyprowadzeń z codeca AC97.
Elementy na płycie są rozłożone w dosyć mało przemyślany sposób. Wyjęcie pamięci powoduje konieczność wyciągnięcia karty z portu AGP, co przy dłuższych kartach graficznych może sprawić problem. Wentylator na chipsecie north bridge jest raczej wątłej jakości i bez częstego przedmuchiwania może szybko zacząć nieprzyjemnie hałasować. Kondensatory wokół gniazda procesora są rozłożone w taki sam - nieprzemyślany sposób i od czasów Abita KT7 nie zmieniły swego położenia. Są one stanowczo zbyt blisko gniazda i mogą utrudnić manipulację radiatorem nakładanym na procesor. Przypadek ten dotyczy głównie wentylatorów typu ChromeOrb, a do ich założenia wymagają odgięcia kondensatorów lub spiłowania fragmentu radiatora. Płyta posiada 4 gniazda do podpięcia wentylatorów. Brakowało mi możliwości podłączenia dodatkowego termometru do płyty na kabelku.
W przeciwieństwie do Asus'a jest praktycznie całkowicie bezzworkowa. Możliwości konfiguracji BIOS'u są ogromne (parametry pracy pamięci, komunikacji CPU-north bridge, north bridge-RAM), nie będę się tu o nich rozpisywał. Napisze tylko krótko, że jest ich sporo więcej niż u Asusa i majsterkowicze mogą sobie dokładnie dostroić płytę. Napięcie procesora wybieramy w zakresie od 1,1V do 1,85V w odstępach co 0,025V ( w Asusie do 1,6V ustalamy co 0,025V, a od 1,6V co 0,05V). Napięcie I/O ustalamy w zakresie 3,3V do 3,9V co 0,1V. Parametry magistrali systemowej określamy wybierając jedną z częstotliwości: 100, 101, 103, 105, 107, 110, 112, 115, 117, 120, 122, 124, 127, 130, 133, 136, 140, 145, 150, 155MHz. Do wybranego parametru możemy dodatkowo w osobnym menu dobrać częstotliwość od 0 do 28MHz (wybieramy np. magistralę 133MHz i dodatkowo dodajemy 9 i wychodzi sumarycznie 142MHz). Pamięci mogą pracować w trybie pełnej częstotliwości magistrali systemowej (100MHz) lub prędkości FSB + częstotliwość szyny PCI (133MHz). Dzieje się tak do chwili, gdy nie przyspieszymy FSB do 133MHz DDR (czyli inaczej 266MHz). Powyżej tej częstotliwości pamięci pracują zawsze z pełną szybkością FSB bez możliwości innego taktowania. Taki sam przypadek zachodzi w płycie Asusa A7V133.
Jako ciekawostkę podam, że north bridge układu KT133A, układ VT8363A na płycie Abit KT7A, jest pod postacią ceramicznej płytki z okrągłą metalową wstawką pośrodku (podobne rozwiązanie zastosowała nVidia w układach GeForce256, GeForce2 Ultra i GeForce3) dla lepszej wymiany ciepła z coolerem. Na płycie Asusa znajduje się natomiast całkowicie ceramiczna obudowa chipu.
WENTYLATORY - OPIS
Jak wiadomo procesory najnowszej generacji pobierają dużo mocy, a ponieważ nie mogą one rozpłynąć się w nicość, muszą je gdzieś oddać - na zewnątrz. Do tego celu musimy stosować odpowiednio wydajne układy chłodzące. Minęły czasy, gdy wystarczył zwykły, mały radiator. Procesor Athlon 1200 wydala ponad 60 wat energii. Dlatego też AMD, dla takich konstrukcji, rekomenduje konstrukcję z dwoma wentylatorami.
Colorful S462-06 S610
Przedstawicielem takiej rodziny jest konstrukcja firmy Colorful, o oznaczeniu S462-06 S610 i posiada ona rekomendację do 1,5GHz. Wygląda zupełnie jak dwa połączone ze sobą spodem tradycyjne radiatory. Sam radiator ma wymiary 6,25cm wysokości, 6cm szerokości i 7cm długości.
Radiator jest słabo oszlifowany, więc dobrze by było go poddać obróbce papierem ściernym. Założone wentylatory na łożyskach ślizgowych obracających się z prędkością 4200 obr./min. Sama konstrukcja jest dosyć cicha, około 28db. W pudełku z coolerem znajdziemy małe opakowanie z kilkoma gramami pasty termoprzewodzącej zamiast stosowanego zazwyczaj w wyrobach innych producentów plastra termoprzewodzącego. Niestety okazała się ona raczej niskiej jakości i pod wpływem wysokiej temperatury podlegała krystalizacji, co pogarsza parametr "transportu" ciepła z procesora do radiatora. Z trzech systemów, na których testowałem wyrób Colorfula, nie udało się go założyć na płytę główną Abita KT7A. Przeszkadzały bowiem kondensatory umieszczone między gniazdem procesora, a wyjściami USB i PS/2. Nie było natomiast problemów ani na płycie Asusa, ani Claytona. W tej drugiej, co prawda, układy elektryczne kolidują z gniazdem od dołu, jednak umieszczone z lewej strony kondensatory są rozsunięte na wystarczająco dużą odległość, że bez problemów można zainstalować te "monstrum".
GlobalWin FOP-38
Zupełnie inną filozofię prezentuje wyrób firmy GlobalWin, cooler o oznaczeniu FOP-38. Ma on raczej tradycyjną konstrukcję. Na spodzie jest plaster termoprzewodzący. Radzę go zerwać i posmarować spód pastą przewodzącą ciepło. Na szczycie znajduje się niezwykle wydajny, 6-cio centymetrowy, wentylator Delta.
Kręcąc się z prędkością 6800obr./min przetacza 37 stóp powietrza na minutę. Jako osłonę przed przypadkowym wplątaniem się kabla lub innego ciała obcego zastosowano metalową kratkę. Nie zabrakło jednak wad. Spód radiatora podobnie jak w konstrukcji Colorfula nie jest dokładnie wyszlifowany. Wentylator jest bardzo głośny. Wydaje średnio wysoki dźwięk o natężeniu 47db. Jest on niezwykle trudny do wytrzymania i po 5 minutach pracy w uszach aż dudni. Do złudzenia przypomina on dźwięk suszarki bądź odkurzacza. Po prostu nie sposób przy nim pracować. Dodatkową wadą jest też klips dociskowy. Ma on małą powierzchnię i trudno jest go dobrze założyć, jeszcze trudniej zdjąć - nie sposób obejść się bez kombinerek lub śrubokręta, jednak nie ma problemu kolizji radiatora z jakimkolwiek elementem elektrycznym na płycie, czy to Abita, czy Asusa, bądź Claytona.
WYDAJNOŚĆ WENTYLATORÓW
System testowy:
- ProcesorAMD Athlon-B 1200MHz przetaktowany na 1333MHz (133MHz x 10) napięcie zasilające podniesione do 1,80V
- Płyta główna: Asus A7V133
Procedura testowa:
Test pomiaru skuteczności wentylatorów wykonałem na systemie operacyjnym Windows ME PL. Procesor był "podgrzewany" za pomocą programu CPU Stability Test przez okres 60 minut i wtedy dokonywałem pomiaru temperatury. Następnie system stygł przez 30minut. W tym czasie wyłączone były wszelkie aplikacje - komputer stał bezczynnie. Pomiaru temperatury dokonywałem za pomocą programu Mother Board Monitor 5.05.
Niestety w tym teście nie udało mi się przeprowadzić pomiaru przy wyższych częstotliwościach zegara. Powód? Na wentylatorze Colorfula system się notorycznie wieszał powyżej częstotliwości 1333MHz, niezależnie od ustawionego napięcia zasilającego. Widać drastyczną przewagę wyrobu firmy GlobalWin. Przy zastosowaniu tego niezwykle wydajnego układu chłodzącego, bez większych problemów procesor na płycie Abit KT7A pracuje na 1470MHz (140MHz x 10,5) przy napięciu 1,825V. Niestety jest to okupione ogromnym hałasem. Jest na to rada. Ja zdjąłem oryginalny wentylator Delta, a w jego miejsce założyłem 8-mio centymetrowy wentylator Sunona. Rozwiązanie mało eleganckie, ale za to skuteczne. Wentylator ten wytwarza sporo mniej hałasu (30db), a parametry termiczne są gorsze zaledwie o około 2-3 stopnie.
Wyrób Colorfula nie ma najlepszej jakości. Dwa wentylatory mu nie pomogły, a to one jednak są najsłabszym ogniwem całego coolera. Nie są w stanie schłodzić gorących obszarów radiatora, położonych w pobliżu rdzenia procesora. Są zbyt słabe. Na pewno pomogłaby wymiana wentylatorów na wydajniejsze, niestety wymaga to sporej ilości miejsca wokół gniazda SocketA, a tego brakuje u większości płyt głównych. Równie słaby jest stop, z którego wykonano radiator - ma zbyt wysoką oporność cieplną.
WYDAJNOŚĆ PŁYT GŁÓWNYCH
Pomiarów wydajności dokonałem na trzech inaczej taktowanych procesorach. W teście pierwszym biorą udział wszystkie 3 testowane płyty, w które włożyłem Athlona 1200 na magistrali 100MHz DDR. W teście drugim biorą udział już tylko płyty na magistrali 133MHz, czyli Asus i Abit, gdyż Clayton tejże nie obsługuje. W teście trzecim ustawiłem płyty Asus'a i Abita na magistrali sporo wykraczającej poza specyfikację, chcąc pokazać, jaki to ma wpływ na stosunek wydajności obydwu płyt na siebie.
Test I
Systemy testowe:
- Ahtlon-B 1200 (100MHz DDR)
- Abit KT7A (BIOS YH), Asus A7V133 (BIOS 1004), Clayton -wszystkie płyty główne konfigurowane w BIOS'ie na najwyższą wydajność
- 512MB RAM PC133 CAS2
- MicroStar 815-GeForce2 GTS o/c 230MHz rdzeń, 400MHz pamięci. Sterowniki Detonator 6.47. Fast Writes i Sideband Adresing-włączone
- IBM 30GB 7200obr./min.
- SB Live!
- System operacyjny Windows ME PL + DirectX 7.1 + Via 4in1 2.28
Quake ]I[ Arena (sound off, v-sync off, demo001)
Testy przy ustawieniach:
Wyniki w klatkach animacji na sekundę (fps)
3D Mark 2000 (rozdzielczości 640x480, 16bit z T&L)
3D Mark Rezult (3D Marks)
CPU Speed (3D Marks)
Game-Helicopter (fps)
Game-Adventure (fps)
SiSoft Sandra 2001se
CPU Benchmark
CPU MultiMedia Benchmark (it/s)
Memory Benchmark (MB/s)
WinTune (rozdzielczość 1152x862, 32bit)
Memory (MB/s)
CPUindex
TestCPU
Memory Test (MOVSD test MB/s)
Memory Test (MOV test MB/s)
Calculations (index)
Test
Test II
Systemy testowe:
- Ahtlon-C 1200 (133MHz DDR)
- Abit KT7A (BIOS YH), Asus A7V133 (BIOS 1004)-płyty główne konfigurowane w BIOS'ie na najwyższą wydajność
- 512MB RAM PC133 CAS2
- MicroStar 815-GeForce2 GTS o/c 230MHz rdzeń, 400MHz pamięci. Sterowniki Detonator 6.47. Fast Writes i Sideband Adresing-włączone
- IBM 30GB 7200obr./min.
- SB Live!
- System operacyjny Windows ME PL + DirectX 7.1 + Via 4in1 2.28
Quake ]I[ Arena (sound off, v-sync off, demo001)
Testy przy ustawieniach:
Wyniki w klatkach animacji na sekundę (fps)
3D Mark 2000 (rozdzielczości 640x480, 16bit z T&L)
3D Mark Rezult (3D Marks)
CPU Speed (3D Marks)
Game-Helicopter (fps)
Game-Adventure (fps)
SiSoft Sandra 2001se
CPU Benchmark
CPU MultiMedia Benchmark (it/s)
Memory Benchmark (MB/s)
CPUindex
TestCPU
Memory Test (MOVSD test MB/s)
Memory Test (MOV test MB/s)
Calculations (index)
Test
Test III
Systemy testowe:
- Ahtlon-1425MHz (140MHz x 10)
- Abit KT7A (BIOS YH), Asus A7V133 (BIOS 1004)-płyty główne konfigurowane w BIOS'ie na najwyższą wydajność
- 512MB RAM o/c 140MHz CAS2
- MicroStar 815-GeForce2 GTS o/c 230MHz rdzeń, 400MHz pamięci. Sterowniki Detonator 6.47. Fast Writes i Sideband Adresing-włączone
- IBM 30GB 7200obr./min.
- SB Live!
- System operacyjny Windows ME PL + DirectX 7.1 + Via 4in1 2.28.
Quake ]I[ Arena (sound off, v-sync off, demo001)
Testy przy ustawieniach:
Wyniki w klatkach animacji na sekundę (fps)
3D Mark 2000 (rozdzielczości 640x480, 16bit z T&L)
3D Mark Rezult (3D Marks)
CPU Speed (3D Marks)
Game-Helicopter (fps)
Game-Adventure (fps)
SiSoft Sandra 2001se
CPU Benchmark
CPU MultiMedia Benchmark (it/s)
Memory Benchmark (MB/s)
CPUindex
TestCPU
Memory Test (MOVSD test MB/s)
Memory Test (MOV test MB/s)
Calculations (index)
Test
KOMENTARZ DO TESTÓW
Abit i Asus charakteryzują się podobną wydajnością. Nieznaczna jest przewaga Abita, ale Asus zawsze pozostaje tylko troszkę z tyłu. Fascynująca walka. Clayton niestety daleko poza główną stawką, nie ma się czemu dziwić. Nie jest to płyta dla "maniaków" wydajności, a ludzi poszukujących taniego i pewnego rozwiązania.
PODSUMOWANIE
O Clayton'ie, jako płycie bez możliwości przetaktowania, trudno mówić o stabilności na systemie podkręconym. Dlatego wspomnę tylko, że na ustawieniach nominalnych nie było najmniejszych problemów ze stabilnością. Płyta bez problemów znosiła wszelkie katorgi. Może się niektórym narażę, bowiem śmiem twierdzić, że układ KT133/KT133A jest jednym z najlepszych jakie do tej pory powstały. Z całej masy płyt głównych jakie do tej pory przewinęły mi się przez ręce, jestem z całą odpowiedzialnością gotów uznać ten układ za równie stabilny i wydajny jak przysłowiowy już BX Intela. Miałem już bowiem kilka płyt głównych na tym skądinąd świetnym układzie.
Asus jest wolniejszy w testach od swojego kolegi i można by było pomyśleć, że jest to powód tego, iż płyta ta jest przez zastosowanie mniej agresywnych parametrów bardziej stabilna, jednak bardziej podoba mi się płyta Abita, gdzie użytkownik ma duże możliwości konfiguracji wybierając bądź to stabilność nad wydajność lub na odwrót.
Co do stabilności samej w sobie to musze z przykrością stwierdzić, że Asus nie jest najlepszy. Abit bije go pod tym względem. Przykład - na Abicie system uruchamia się już przy częstotliwości 1492MHz (142MHz x 10,5) i można przynajmniej pracować w programach "biurowych". Z grafiki 3D jednak, po kilkunastu godzinach, wyrzuca na pulpit.
Za 90% stabilne mogę uznać ustawienie 1470MHz. Za 100% stabilne 1420MHz (142MHz x 10) przy napięciu 1,725V.
Asus niestety wcale nie ładuje Windowsa przy 1492MHz. Z 1470MHz też są spore problemy ze stabilnością. Dopiero 1420MHz mogę uznać, za stabilne w 98%. Naprawdę uważałem Asusa za nr 1 w kwestii stabilności. Ten niechlubny przykład zmienia mój punkt widzenia na tego producenta. Abit nie dość że szybszy, to jeszcze stabilniejszy!
Inna kwestia dotyczy podatności na różne konflikty. Na KT7A częściowo powtarza się historia z Abitem KT7. Czasami mogą się powtórzyć różne nieprzewidziane błędy, ale ogółem spora część problemów występujących u poprzednika została skutecznie wyeliminowana. Dla ludzi nie lubiących zbytnio grzebać w sprzęcie, a mających całą kolekcję najróżniejszych "zabawek" (skanery, drukarki, karty TV itp.) polecam zdecydowanie Asusa. Problemów dużo mniej, łatwiej skonfigurować, ale prawdziwi wyjadacze - rasowi overclockerzy powinni skusić się na Abita. Widać to wyraźnie w testach, gdzie bardziej urozmaicony w BIOS'ie, pozwalający na większą integrację użytkownika w parametry Abit, zostawia droższego konkurenta w tyle.
Co do procesora, to Athlon jest w tej chwili chyba najlepszym wyborem dla ludzi kupujących komputer z klasy średniej. Oferuje bardzo dobry stosunek możliwości do ceny, bijąc w większości testów drogiego Pentium 4, którego czas jeszcze nie nadszedł. Jeśli chodzi zaś chodzi o wybór modelu Athlon-B, czy Athlon-C to ja raczej skłaniałbym się ku modelowi na magistrali 200MHz. Jest tańszy o około 100zł, a po obniżeniu mnożnika bez problemów pracuje z identyczną wydajnością jak model Athlon-C. W moim wypadku zdarzyło się także, iż model B dawał się nieco lepiej podkręcić. Athlon-C pracował stabilnie tylko do 1400MHz, zaś powyżej tego trzeba było znacznie podnieść napięcie, aby procesor pracował stabilnie. Nie przesądza to jednak o niczym, gdyż podatność na podkręcanie jest zależna od konkretnego egzemplarza, o czym najlepiej świadczą testowane procesory, które pochodziły z tej samej serii, a były nieco inaczej podatne na kręcenie.
Komentarze, sugestie, opinie, pytania... zapraszamy na Board
Sprzęt do testów dostarczyły firmy:
|
|
|
California Computer S.A.
|
|
|
MSD Sp. z o.o.
|
|
|
SimmTech
|
|
