Test zasilaczy SilverStone: Strider 560W i Zeus 750W
Autor: Nepo | Data: 15/09/06
|
 Powstała w 2003 roku firma SilverStone jest u nas znana jako producent wysokiej klasy obudów typu HTPC (Home Theater Personal Computer). Dzięki produktom takim jak testowane przeze mnie zasilacze: Strider ST56F (560W) oraz Zeus ST75ZF (750W) SilverStone jest również kojarzona jako producent dobrych i mocnych zasilaczy. Większość użytkowników przy zakupie komputera nawet nie wie, że takowy posiada zasilacz - sprawa zaczęła się zmieniać wraz z pojawieniem się prądożernych wielordzeniowych procesorów i tandemów kart graficznych SLI i CrossFire. Zasilacz musi być pewnym i niezawodnym ogniwem każdego komputera i do osób które mają tego świadomość SilverStone kieruje swoje produkty. Czy są one warte swojej ceny? Czy zaspokoją zapotrzebowanie na prąd dzisiejszych komputerów i zapewnią możliwość dalszej rozbudowy naszego PC o kolejne elementy? Mam nadzieję, że po tym teście będziemy znali odpowiedzi na te pytania oraz znajdzie się kilka osób które zaczną pytać w sklepach również o zasilacze Silverstone.
| |
|
Strider ST56F 560W
Pierwszym uczestnikiem testu jest Strider ST56F 560W. Strider to średnia grupa mocy w stajni SilverStone, wszystkie zasilacze tej grupy charakteryzują się pojedynczym wentylatorem 120mm.
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
Zasilacz jest zapakowany w małe kartonowe pudełko, na którym znajdują się podstawowe informacje o zasilaczu i jego wyglądzie, nie kupujemy kota w worku... Już na opakowaniu producent chwali się sprawnością zasilacza ponad 80%, dwoma niezależnymi liniami 12V oraz oraz aktywnym PFC (Power Factor Correction) - aktywnym układem korekcji współczynnika mocy (zasilacze impulsowe mają współczynnik mocy rzędu 0.65, układ ten podwyższa go do wartości około 0.99. Niski współczynnik mocy jest zjawiskiem niekorzystnym).
Aktywny układ korekcji współczynnika mocy składa się z obwodów elektronicznych, które analizują na bieżąco przesunięcie fazy między prądem i napięciem i korygują współczynnik mocy w zależności od charakterystyki impedancyjnej zasilacza. Układy te charakteryzują się wysoką skutecznością korekcji. Jest to rozwiązanie lepsze niż pasywne PFC, które w budowie sprowadza się do cewki o dużej indukcyjności, włączonej w układ wejściowy zasilacza. Cewka jest przeciwwagą dla kondensatorów zasilacza. Zastosowanie cewki zmniejsza różnicę fazową pomiędzy prądem a napięciem, co w efekcie minimalizuje moc bierną. Niestety skuteczność pasywnego PFC maleje wraz ze wzrostem obciążenia zasilacza, ponieważ indukcyjność cewki jest stała, a pojemność zasilacza rośnie wraz ze wzrostem obciążenia, w efekcie zwiększa się również przesunięcie fazowe
Zasilacz jest zgodny ze standardami ATX 12V2.01 oraz EPS 12V, posiada szereg zabezpieczeń:
- Over power protection - Zabezpieczenie przed zbyt wysoką mocą
- Over voltage protection - Zabezpieczenie przed zbyt wysokim napięciem
- Over current protection - Zabezpieczenie przed zbyt wysokim prądem
- Short circuit protection - Zabezpieczenie przed spięciem
- No load operation - Zabezpieczenie w razie włączeniem zasilacza bez obciążenia do prądu
W pudełku znajdziemy książkę z opisem zasilacza (w języku angielskim), cztery śrubki montażowe, kabel zasilający (ok.1,5m) oraz sam zasilacz oczywiście. Zasilacz ma pomalowaną na matowy czarny kolor obudowę o wymiarach 150x86x140, waży 2,2kg. Producent zapewnia 100.000h bezawaryjnej pracy (MTBF).
(kliknij, aby powiększyć)
Obudowa jest dobrze wykonana, bez ostrych krawędzi, tylnia ścianka jest perforowana, znajduje się na niej włącznik oraz gniazdo na kabel sieciowy. Na spodniej ściance znajdziemy 120mm wentylator na łożysku kulkowym przykryty grillem. Za łopatkami wentylatora widać spore aluminiowe radiatory chłodzące układy zasilacza. Obroty wentylatora są regulowane automatycznie w zależności od obciążenia i temperatury.
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
Trochę zaskakujący jest fakt, że w zasilaczu tej klasy, za który przyjdzie nam zapłacić 496zł SilverStone nie pokusił się o zastosowanie odpinanych kabli. Dzisiaj takie rozwiązanie możemy spotkać nawet w tańszych konstrukcjach mniej renomowanych producentów. Szkoda, bo odpinane kable pozwalają łatwo zapanować nad porządkiem w obudowie, co usprawnia obieg powietrza we wnętrzu komputera. Liczba dostępnych przewodów jest aż nadto wystarczająca, mamy do dyspozycji wtyczki:
Zasilającą płytę główną, ATX 24pin przystosowana również do pracy ze starszymi 20pinowymi gniazdami - długość 55cm.
(kliknij, aby powiększyć)
4pinowa ATX 12V - 55cm.
8pinowa ATX 12V, dla nowszych płyt głównych z procesorami wielordzeniowymi, dostarcza napięcie z obydwóch linii 12V1 i 12V2 - 55cm.
(kliknij, aby powiększyć)
Dwie 6pin zasilające karty PCI-E, każda dostarcza napięcie z osobnego obwodu 12V - 55cm.
(kliknij, aby powiększyć)
Cztery wtyczki do dysków SATA, po dwa na wiązce - 50cm + 25cm.
(kliknij, aby powiększyć)
Dwie wiązki z trzema molexami i wtyczką do stacji dyskietek - 50cm + 25cm + 15cm + 15cm
(kliknij, aby powiększyć)
Strider posiada dwa niezależne obwody 12V; 12V1 zasila płytę główną, molexy, stacje dyskietek, dyski SATA oraz jedna wtyczkę PCI-E; 12V2 zasila 8pinową wtyczkę 12V oraz drugą PCI-E.
Specyfikacja (z tabliczki na zasilaczu, strona producenta podaje trochę inne wartości).
|
poprzednia strona (Strider ST56F 560W) - 
