 Test pięciu płyt pod Pentium4
Autor: Lancer
Data: 27/02/02
|
 Nie tak dawno przedstawiłem jedną z pierwszych płyt głównych obecną na naszym rynku opartą na chipsecie Intel i845 i współpracującą z pamięciami DDR. Nie minęło dużo czasu, a na sklepowych półkach zaczęły się mnożyć wyroby innych producentów opartych o ten sam układ. Przez ostatnie tygodnie badałem trzy produkty. ENMIC 4BCX+, GigaByte GA-8IRXP oraz Intel D845BG. Na tym się nie skończyło bowiem jako rodzynki w tym "intelowym" gronie pojawiły się: MSI 645Ultra oparta jak sama nazwa wskazuje o układ SiS 645 oraz VIA P4XB-R. Kto szybszy, lepszy i piękniejszy? O tym opowie ten artykuł. Już teraz za dostarczenie płyt podziękowania kieruje do firm Amado, Compact Komputery, ACT, MSI Polska, VIA Polska i Intel Polska. |
ENMIC 4BCX+
Płyta ENMIC oparta o układ i845D w przeciwieństwie do niegdyś opisywanej płyty 4BAX+ obsługuje tym razem tylko pamięci DDR. Wbrew temu co by się wydawało nie jest ona prostą modyfikacją tej ostatniej, a wyrobem zaprojektowanym od podstaw. To co ją wyróżnia to tylko dwa sloty pamięci DDR. Nie jest to żadną niespodzianką, bowiem taka konstrukcja zapewnia w pełni bezproblemową współpracę pamięci DDR. W przypadku obecności większej ilości układów pojawiają się liczne zakłócenia i szereg innych problemów. Nie są bowiem nowiną kłopoty licznej rzeszy użytkowników 3 modułów pamięci DDR na chipsetach VIA, gdzie często dla poprawy stabilności należy do maksimum zwiększać opóźnienia. Wszystko to wynika ze specyfiki pamięci DDR. Tu na myśl od razu przychodzą płyty na chipsecie AMD761, które posiadają często tylko dwa sloty DIMM DDR. Do bezkonfliktowej pracy większej ilości niż pary układów zaleca się pamięci buforowane, ECC. W celach bezpieczeństwa chipset i845D ma ograniczenie tylko do czterech banków pamięci.
Płyta ENMIC 4BCX+ (kliknij, aby powiększyć)
Na jasno brązowym laminacie umieszczono 6 slotów PCI i po jednym AGP oraz CNR - ten ostatni chociaż raczej zbędny to jednak jest standardem dla płyt obsługujących procesory Intela. ENMIC jako jedyny zdecydował się na aktywne chłodzenie mostka północnego swej płyty. Chłodny układ powinien stabilnie pracować nawet przy wysokich częstotliwościach FSB. Zintegrowany układ dźwiękowy AC97 oparty na kodeku Realtek ALC201A nie jest dziś żadną nowinką i dostarcza wrażeń słuchowych na znośnym poziomie.
Układ dźwiękowy AC97 (kliknij, aby powiększyć)
Producent zainstalował również kontroler RAID HighPoint ATA133 wspierający standardy RAID 0, 1 1+0 oraz Spanning. Z innych cech typowych należy zaliczyć dobrze znany z płyt pod procesory AMD układ dwóch wyświetlaczy POST w prawym dolnym rogu płyty.
Prawy dolny róg płyty ENMIC (kliknij, aby powiększyć)
Rozmieszczenie elementów na płycie nie budzi zastrzeżeń, a i karta GeForce3 nie utrudnia wyjmowania pamięci ze slotów. Od krawędzi karty, do ostatniego zatrzasku dzieli odległość co prawda ledwie 3 mm ale to wystarczy aby uniknąć kolizji.
Jako ciekawostkę podam fakt, że raz zdarzyło mi się w czasie użytkowania płyty nie podpiąć dodatkowej linii napięć 12V. Nic się jednak nie zdarzyło. System pracował stabilnie przez kilka godzin, dopiero kontrolnie rzucając okiem na płytę zauważyłem że nie podpiąłem dodatkowego zasilania. Szybko naprawiłem błąd, ale zmian "stabilności/wydajności/czegoś innego" nie zauważyłem.
BIOS płyty cieszy możliwościami dla overclockerów. Regulacja magistrali od 90, aż do 200MHz. Podobnie jak regulacja napięć pozwala na podniesienie napięcia zasilającego rdzeń procesora do 1,8V (na przykładzie procesora Northwood), można też zwiększyć napięcie w porcie AGP - do 1,8V. Podobnie jak w przypadku płyty 4BAX+ istnieje możliwość przydzielenia częstotliwości szyn PCI i AGP na stałą wartość 33 i 66MHz niezależnie od FSB. Ciekawa jest opcja ustawień czasów odświeżania. Można przydzielić wartości "latency" 2.5, 2 oraz... 1.5 cykla. Nie znam mechanizmu działania tej opcji, ale po takim ustawieniu pamięci płyta nie podnosiła się. Działała jedynie przy 2 i 2,5. Skoro mowa o pamięciach to warto wspomnieć o możliwości podniesienia napięcia zasilającego układy ze standardowych 2,5V na 2,9V, dokonujemy tego jednak zworka na płycie, a nie w BIOSie.
Zworka do zmiany zasilania pamięci (kliknij, aby powiększyć)
Typowa dla płyt ENMIC jest ilość trzech gniazdek zasilających wentylatory. Dwa gniazda USB 1.1 na krawędzi płyty uzupełniają dwa dodatkowe na śledziu. Pudełko zawiera płytkę ze sterownikami, 2 kable UDMA, 1 FDD i wyprowadzenia na dwa gniazda USB. W dalszym ciągu producent nie dołącza żadnego dodatkowego oprogramowania.
Gigabyte GA-8IRXP
Jest to pierwsza opisywana przeze mnie płyta firmy Gigabyte, należącej do "wielkiej trójki" producentów płyt głównych, która do niedawna słynęła głównie z produkcji wysokiej jakości płyt głównych, nie posiadających jednak takich cech jak choćby możliwość overclockingu. Wyroby były przeznaczone głównie na rynek OEM. Jakiś czas temu wychodząc na potrzeby klientów Gigabyte zmienił nieco orientacje i podzielił swe wyroby na dwie kategorie - płyty przeznaczone na rynek OEM były podobne do dotychczas produkowanych, ale druga część miała śmiało konkurować z wyrobami choćby Abita czy Asusa.
Gigabyte GA-8IRXP (kliknij, aby powiększyć)
Niewątpliwie płyta 8IRXP należy właśnie do tej drugiej kategorii. Standardowy dla Gigabyte niebieski kolor laminatu w odróżnieniu od płyty ENMIC zawiera trzy sloty pamięci DDR, nie oznacza to jednak pominięcia problemu opisanego powyżej. W przypadku obsadzenia wszystkich slotów pamięci należy jednak zachować pełną ostrożność i nie przesadzać ze zbyt ostrymi timingami pamięci. Instrukcja zresztą wyraźnie zaznacza konfiguracje stosowanych pamięci.
Sześć slotów PCI, 1 AGP i 1 CNR oraz 3 gniazdka pod wentylatory są ilością zbliżona do większości innych płyt obecnych na rynku. To co wyróżnia płytę Gigabyte od innych to dodatki. Standardowy kontroler dźwiękowy zastąpiono układem dźwiękowym Creative CT5880. Niewątpliwie jest on układem bardziej zaawansowanym od tego co reprezentują sobą proste kodeki innych płyt.
Układ Creative CT5880 (kliknij, aby powiększyć)
Płyta posiada wyjścia ze zintegrowanego z chipsetem iterfejsu sieciowego Ethernet 100Mbit. Umieszczając gniazdko sieciowe na krawędzi płyty, Gigabyte zastosował nieco dziwne umieszczenie wyprowadzeń innych interfejsów. Do zakrycia dziur w pudełku znalazło się stosowna zaślepka.
Liczne wyjścia i wejścia na krawędzi płyty (kliknij, aby powiększyć)
Kolejnym dodatkiem jest kontroler RAID Promise posiadający te same cechy co układ HighPoint płyty ENMIC. Nie można też pominąć kontrolera USB 2.0 firmy NEC z czterema portami, które znajdują się na dołączonym w pudełku śledziu. Płyta posiada łącznie obsługę czterech portów USB 2.0 i czterech USB 1.1.
Dolna część płyty Gigabyte od lewej widoczne układy kontrolera USB 2.0, procesora monitorującego parametry systemu oraz kontroler RAID Promise (kliknij, aby powiększyć)
Niespotykaną cechą są wyprowadzenia na specjalizowane karty pamięci, karty "smart" i cyfrowe karty bezpieczeństwa.
Różne wyprowadzenia (kliknij, aby powiększyć)
Na końcu listy dodatków znajduje się charakterystyczny dla Gigabyte układ DualBIOS. Co kryje się pod nazwą chyba tłumaczyć nie trzeba. W przypadku problemów z podstawowym BIOSem-jego uszkodzeniem lub wykasowania płyta uruchamia się z zapasowej kości, a podstawowy układ EEPROM zostaje zaprogramowany od nowa. Z taką płytą znany (choć już stary) wirus CIH nie jest straszny.
DualBIOS (kliknij, aby powiększyć)
Jedynym zastrzeżeniem co do wykonania płyty jest niefortunne umieszczenie slotów pod pamięci - GeForce3 zasłania wszystkie zatrzaski. Ruch dolnych zatrzasków jest mocno ograniczony.
BIOS płyty umożliwia regulację częstotliwości FSB z dokładnością do 1MHz, napięcie CPU zmienia się w zakresie od 1,1 do 1,85V, napięcie portu AGP od defaultowego 1,5 aż do 1,8V, napięcie pamięci można podnieść do 2,8V. Inna opcja służy do zmiany dzielników szyny PCI/AGP. Można wybrać różne wartości, dzięki którym nawet przy wybraniu FSB na poziomie 200MHz PCI ma wartość 33MHz, a port AGP 66MHz. Jest to rozwiązanie podobne do tego z płyty ENMIC, tyle że tam dzielniki ustawiają się automatycznie i zawsze mają taka samą wartość, a Gigabyte ma z góry ustalone wartości i przy niektórych częstotliwościach FSB taktowanie portów może odbiegać od nominalnej wartości. Płyta pozwala również na ustawienie wartości latency na 1,5 cykla. Przy tej wartości wydajność nie różniła się od ustawienia CL2.
Pudełko zawiera płytkę CD zawierającą sterowniki, program Norton AntiVirus, Personal Firewall 2002 oraz narzędzie do overclockingu EasyTuneIII. Dodatkowo znajdziemy kolorową ulotkę informującą o zasadach instalacji i konfiguracji płyty. Na dołączony komplet kabli składają się 3 taśmy UDMA ATA100, 1 FDD oraz porty USB2.0 i USB1.1 na śledziu.
Intel D845BG
Płyta jest referencyjnym wyrobem Intela. Model-D845BG. Wykonana jest w standardzie ATX. Posiada gniazdo na procesor w standardzie mPGA478, 2 banki pamięci DDR. Pod gniazdem AGP znajdują się 6 PCI (zgodność ze specyfikacją PCI 2.2) i jeden, praktycznie bezużyteczny port CNR. Płyta posiada kodek dźwiękowy AC97 AD1885.
Intel D845BG (kliknij, aby powiększyć)
Kodek dźwiękowy AC97 (kliknij, aby powiększyć)
Na nietypowym wyprowadzeniu na krawędzi płyty znajdziemy 4 porty USB Rozwiązanie takie likwiduje konieczność wyprowadzania dodatkowych gniazd USB poprzez "kabelek" na śledziu.
Krawędź płyty i oferta Intela (kliknij, aby powiększyć)
Do płyty możemy podpiąć do 4 urządzeń w standardzie ATA100. Na mostku północnym zainstalowano na charakterystycznych zatrzaskach duży radiator wybijający się ponad to, co mają inne płyty.
Charakterystyczny radiator (kliknij, aby powiększyć)
Nie zabrakło wprowadzonego wraz z procesorem Pentium4 i specyfikacją ATX 2.03 gniazdka dostarczającego płycie dodatkowego napięcia 12V. Bez zasilacza posiadającego odpowiednie końcówki płyta nie zadziała. Na laminacie umieszczono 3 gniazda do podłączenia wentylatorów.
Tak jak należało się tego spodziewać BIOS płyty głównej jest wyjątkowo skromny i nie pozwala na żadne podkręcanie, czy też nawet ręczne dobranie czasów odświeżeń pamięci operacyjnej. Będzie to miało wpływ na późniejsze testy wydajności.
W pudełku z płytą znajduje się instrukcja obsługi oraz 3 kable: 1 FDD, 1xATA100 i 1xATA66. Nie zapomniano o zaślepce na nietypowe wyprowadzenia zewnętrzne. Na dołączonym krążku CD są odpowiednie sterowniki do chipsetu, program monitorujący parametry systemu oraz Northon Internet Security 2002, NTI CD-Maker 2000 oraz Macromedia Shockwave 8.
VIA P4XB-R
Płyta VIA oparta jest na zmodyfikowanej wersji opisywanego już przeze mnie chipsetu P4X266. Jak nietrudno się domyśleć a obserwując politykę firmy VIA wypuszczania co kilkanaście tygodni usprawnionej wersji nowego chipsetu, tym razem mamy do czynienia z P4X266A. W stosunku do starego modelu wprowadzono dwie zasadnicze modyfikacje. Układ wspiera już szynę FSB 133MHz (533MHz QDR), a zmodyfikowany kontroler pamięci oferuje teraz jeszcze wyższą wydajność niż wcześniej, a ta jest naprawdę niesamowita, co będzie można zobaczyć przy okazji benchmarków. Reszta pozostała niezmieniona.
Chipset VIA P4X266A
Testowa płyta jest sprzedawana pod marką VIA z prostego i zapewne znanego Wam powodu. Układ P4X266 od dawna należy do "lewych" (z punktu widzenia Intela, VIA wcale tak nie uważa...) i nie cieszył się zbytnią przychylnością producentów płyt głównych, którzy bojąc się kontrreakcji Intela nie wprowadzali na rynek swoich wyrobów bazujących na tym chipsecie mimo zapewnień VIA, że w razie starcia z "chipzillą" będą ich wspierać armią adwokatów. Niewiele jednak to zmieniło. VIA wpadła więc na genialny w swej prostocie pomysł sprzedawania płyt firm trzecich pod swoją marką. W ten sposób jeśli Intel ma coś do powiedzenia, wówczas VIA wzywa prawników i nikt się nie przyczepi do producentów płyty tylko do VIA. Ci więc mogą spać spokojnie. W ten sposób powstał odłam o nazwie VPSD promujący płyty główne. Właśnie owocem tej zagrywki VIA jest opisywana płyta.
Ciekawą sprawą jest nadruk na mostku północnym układu. Widnieje bowiem tam logo nie tylko VIA, ale i historycznego S3. Dlaczego? VIA w konflikcie z Intelem powołuje się na fakt, że nabywając S3 zdobyła też prawa do produkcji układów wspierających pentiumowe GTLe, które to posiadała właśnie S3. Intel nie podziela tego poglądu i uważa że te wydarzenia nie mają ze sobą powiązań.
P4X266A (kliknij, aby powiększyć)
Wracajmy jednak do płyty.
Model VIA P4XB-R (kliknij, aby powiększyć)
Konstrukcja płyty jest przemyślana i nie wzbudziła większych zastrzeżeń. No może gniazdko napędu FDD mogłoby być nieco niżej umiejscowione. Płyta posiada tylko 5 slotów PCI, przez co wszystkie gniazda rozszerzeń są przesunięte o jedną pozycje w dół i dlatego też nie ma konfliktu między kartą graficzną, a pamięciami.. Ogólna konfiguracja slotów to 3 DIMM DDR, 1xAGP, 5xPCI no 1xCNR.
Laminat zawiera na swej powierzchni dodatkowy kontroler RAID Promise obsługujący tryby 0, 1, 0+1 i spanning.
RAID Promise (kliknij, aby powiększyć)
Nie zapomniano o zintegrowanym dźwięku, jednak nie jest to standardowy kodek VIA, lecz 6-ścio kanałowy układ C-media.
C-media (kliknij, aby powiększyć)
Standardem dla płyt wyposażonych w mostek południowy jest obsługa do 6-ściu portów USB 1.1. Tuż obok procesora dźwięku znalazł się mały głośniczek zastępujący tradycyjny speeker w obudowie. BIOS płyty to typowa konstrukcja Awarda z możliwościami overclockerskimi. Na płycie producenta chipsetów intelowskich taka rzecz jest nie do pomyślenia :) No więc obok pełnej gamy ustawień odświeżeń mamy regulacje FSB od 100 do 199MHz, regulacje napięcia rdzenia CPU od 0,025V do 0,1V i możliwość ustawienia napięć pamięci-2,5V do 2,65V.
Pudełko VIA zawiera 2 taśmy ATA100, 1xFDD i dodatkowe porty USB. Płyta CD zawiera tylko sterowniki.
MSI 645Ultra
Chipset SiS jest pierwszym nieintelowskim układem jaki legalnie pojawił się na rynku. SiS miał swój układ gotowy jeszcze przed pojawieniem się i845, ale by nie narażać się dla Intela i zgodnie z umowami SiS wypuścił na rynek układ dopiero w ostatnim kwartale zeszłego roku.
Chipset VIA P4X266A
Chipset SiSa jako pierwszy na rynku wspiera pamięci PC2700 o szczytowej przepustowości 2540MB/s. Oczywiście akceptowalne są też wcześniejsze standardy pamięci DIMM, czyli PC2100, PC1600, oraz PC133 i PC100. Układ obsługuje do 3 GB pamięci PC2100/1600 w trzech modułach lub 2GB układów PC2700 w dwóch modułach. Mostek północny ma konstrukcje pseudo-synchroniczną. Układ nie ma jednak wsparcia dla nadchodzącej magistrali 133MHz. Slot AGP 2.0 z obsługą AGP 4x z FastWrites.
Mostek południowy komunikuje się z północnym szyną MuTIOL-16bitową szyną o szczytowej wydajności 533MB/s. Konstrukcja tej szyny jest zbliżona do AMDkowego HyperTransport. Przez mostek południowy SiS 961 potrafi obsłużyć napędy ATA100, 6 gniazd USB 1.1. Zawiera wbudowany 6-ścio kanałowy kontroler dźwięku AC97.
MSI 645Ultra (kliknij, aby powiększyć)
Konstrukcja panów z MSI, którzy zbudowali swą płytę na chipsecie SiS posiada laminat w charakterystycznym czerwono krwistym kolorze i jest jednocześnie najmniejsza ze wszystkich testowanych. VIA jest co prawda większa ledwie o 4mm, ale jednak. Samo rozmieszczenie komponentów wydaje się miejscami nieco chaotyczne. Między slotem AGP, a PCI jest dziwna wolna przestrzeń, na której umieszczono jedynie zasilacze portu AGP. W takich okolicznościach jest tu miejsce jedynie dla 5slotów PCI i 1CNR. Niestety slot AGP jest umieszczony naprzeciwko 3 gniazd pamięci tak, że mocno utrudnia dostęp do RAMu.
Gniazda IDE i FDD nie są przy krawędzi płyty, a w dolnej części, co wymusza niewygodne ciągnięcie kabli przez pół długości płyty. Co prawda podobną wadę mają powyższe płyty, jednak są one wyposażone w kontrolery RAID co częściowo tłumaczy całą sprawę. Na koniec zostało jeszcze przyczepić się do dziwnie wykręconego wejścia analogowego kabelka audio do podpięcia z napędem optycznym. Pierwszym moim spostrzeżeniem gdy to zobaczyłem była myśl, że ktoś wykręcił nieco to wyprowadzenie, dopiero potem okazało się, że tak ma być. Cóż taka moda. Jakoś trzeba wyróżnić się pośród konkurencji :)
Dół płyty MSI (kliknij, aby powiększyć)
Tak jak inne mainboardy MSI, tak i tu obecny jest system "diodek" informujących o błędach D-Bracket. Lampki są zainstalowane na śledziu z dodatkowymi portami USB. Skoro o portach mowa to płyta standardowo obsługuje 4 porty USB 1.1. Na całej powierzchni PCB znalazłem jedynie 2 gniazdka do podłączenia wentylatorków.
BIOS udostępnia kilka funkcji overclockrskich. Magistralę systemową ustala się w zakresie od 100 do 200MHz, napicie zasilające rdzeń od 1,475, do 1,6V. Możemy zmieniać taktowanie pamięci w zakresie 200MHz, 266MHz i 333MHz. Z istotniejszych funkcji to wszystko. Bardzo brakuje możliwości zmiany napięć zasilających pamięci, czy też podnoszenia napięcia na procesorze do 1,8V. Ponieważ zabrakło możliwości zwiększenia napięcia na pamięciach, nie udało mi się ustawić ich na stabilne 333MHz.
Pudełko zawiera kable 1x ATA 100 i FDD, wspomniany kabelek USB z diodami D-Bracked oraz naklejkę MSI i "msiowy" kalendarz. Płytka CD obok sterowników zawiera program antywirusowy PCcillin, program diagnostyczny PCAlert i Fuzzy Logic pozwalający na manipulacje FSB z poziomu systemu operacyjnego.
Platforma testowa
Software:
- Intel *inf Update 3.40.1001
- SiS AGP Driver
- VIA 4in1 4.37
- Windows 98SE
- Detonator XP 22.40
- DirectX 8.1
Testy
3D Mark2001 (kliknij)
Jak widać różnice między płytami nie są duże, a pozycja prowadzącego zmienia się z stosunkowo często. Połączenie procesora Pentium4 z pamięciami RDRAM nie zawsze jest gwarancja osiągnięcia najwyższej wydajności. Na koniec zostawiłem test który jeszcze mocniej skomplikuje sprawę. Wydajność pamięci.
Testy Pamięci
Komentarz po testach
To, co najmocniej uderza przy przeglądaniu tabelek to bardzo wysoka wydajność podsystemu pamięci płyty VIA. Korzystając z pamięci DDR PC2100 ma ona wydajność niewiele mniejszą od dwukanałowej pamięci RDRAM. Mówię tu o wynikach Sandry. Proszę zauważyć jak daleko w tyle pozostała reszta płyt. Ale jak się okazuje wysoka przepustowość pamięci nie jest gwarancja sukcesu. W testach P4X266A nie zwyciężał bowiem zawsze. Z kolei chipset SiS mając wydajność nieco mniejszą od i845D potrafił również czasami spłatać figla i przegonić nie tylko Intela, ale i VIA. Nie powinna dziwić niska wydajność referencyjnej płyty D845BG. Niemożliwość wyżyłowania latency w pamięci spowodowała pogorszenie finalnej wydajności. Płyty ENMICa i Gigabyte mimo wykazanej przez Sandrę podobnej wydajności pamięci nie szły zawsze łeb w łeb, ale niejednokrotnie przeganiały się nawzajem.
Zupełnie inne parametry wykazał test Cachemem. Tu co prawda nadal VIA jest za i850, ale prędkość zapisu do pamięci znacznie różniła płyty Gigabyte i ENMICa, pozwalając po drodze przegonić się MSI. Jedynie odczyt MSI jakoś nie bardzo szedł. Najdziwniejsze są jednak opóźnienia wykazane przez program. MSI ma bardzo wysokie, wyższe nawet od układu i850!
Jak więc widać na sumaryczną wydajność ma wpływ nie sama pamięć, ale całokształt pracy konstruktorów. Wydawało by się, że powinien bezapelacyjnie wśród płyt DDRowych wygrać układ VIA. Tak się jednak nie stało i Intel pozostawał blisko.
Podkręcanie
Overclocking testowego procesora nie był zbyt przyjemny i wydajny. Co rozumiem pod tym sformułowaniem? Ano mnożnik x22 nie pozwala wysoko taktować szyny FSB, która jak wiadomo jeśli jest wysoko ustawiona daje większy przyrost wydajności niż tysiące MHz. Najlepszy do overclockingu wydaje się model 1,6GHz i 1,8GHz. Możemy z takiego czegoś bez problemu wyciągnąć 2,4GHz i więcej, a 150MHz szyna FSB (efektywnie 600MHz) robi wrażenie, a i overclocking z 1600MHz na 2400MHz daje za darmo ponad 50% więcej mocy.
Nie ma co jednak wymyślać i trzeba cieszyć się tym co się ma. Podkręcanie Pentium4 2,2GHz popełnione na testowanych płytach wyglądało następująco:
Zanim skomentuję wyniki overclockingu muszę słowem wspomnieć o sygnalizowanym już przeze mnie zbyt niskim napięciem jakim jest taktowany procesor na płytach pod Pentium 4. Standardowo powinien on mieć 1,5V. Żadna płyta tyle nie dawała idealnego prądu:
Jak widać najbliżej normy była płyta VIA, jednak napięcie nieco się wahało. Najstabilniej zasilał procesor produkt Gigabyte. Napięcie się nie wahało, ale może to wynikać z długiego czasu odświeżeń wskaźnika w BIOSie.
Teraz wracamy do naszych poczynań overclockowych. Wszystkie płyty były konfigurowane tak, by podawać najwyższe napięcie na rdzeń procesora i pamięci. Najbardziej blado wypadła tu płyta MSI a to z powodu jedynie 1,6V podawanego na podkręcony procesor oraz braku możliwości podnoszenia napięć zasilających pamięć. Sprawę pogarsza fakt, że tak naprawdę procesor podkręcony był napędzany faktycznym napięciem 1,54V. Nie wiem czy można wobec tego powiedzieć o podniesieniu napięcia zasilającego. Faktycznie bowiem ledwie przekroczyłem normę 1,5V.
W dalszej kolejności przyczepię się do Gigabyte. Napięcie standardowe jest bliskie ideałowi, ale mimo wszystko płyta mimo iż teoretycznie pozwalała na podniesienie napięcia aż do 1,85V, to przy tak wysokim zasilaniu po prostu się nie podnosiła. Czarny ekran i tyle. Pozostaje kasować CMOS. Maksymalnym napięciem przy którym wstawała było 1,8V. W efekcie faktyczne napięcie podawane na procesor wynosiło 1,79V. Płytę po podniesieniu napięć na tyle ile się dało udało mi się RAZ odpalić na 138MHz co dało 3036MHz. Pierwszy raz na własne oczy zobaczyłem procesor taktowany zegarem 3GHz :) Ale to była tylko chwila. W czasie POSTa nastąpił zwis i więcej tyle nie ujrzałem.
Płyta ENMICa po przydzieleniu napięcia 1,8V faktycznie podawała w okolicach 1,74-1,75V co pozwoliło jej jednak stabilnie taktować procesor szyną systemową o 1MHz większą niż Gigabyte. W sumie dało to o 22MHz więcej na procesorze. Płytę udało mi się odpalić na FSB 136MHz, a więc o 2MHz mniej niż Gigabyte. Niby niewiele, ale jednak już 3GHz nie było.
Na koniec pozostała płyta VIA. Niestety nie zawierała ona tyle możliwości overclockerskich co płyty na układach i845D pozwalając osiągnąć jedynie 2,62GHz. Faktem jednak pozostaje, że dała ona stabilne napięcie 1,59V, czyli trochę więcej niż MSI.
Kontrolery IDE
W sumie w teście brało udział aż sześć różnych kontrolerów IDE. Grzechem było nie przetestować wydajności różnych konstrukcji. Test przeprowadziłem korzystając z dysku IBM DTLA 45GB 7200rpm pracującego w trybie ATA100 podpiętego pod drugi kanał kontrolera. Nie instalowałem żadnych dedykowanych sterowników do kontrolerów...no może poza driverami do zewnętrznych RAIDów.
Na początek jednak mała tabelka co i gdzie jest:
I tym razem (wcześniej wykonywane testy wykazywały większą różnicę?) wydajność jest mocno zbliżona i niewiele odbiegają osiągi jednego układu od drugiego. Faktyczna, użytkowa różnica jest żadna. Wszystkie układy są jednakowo wydajne. No tylko test obciążenia CPU wypadał nieco gorzej na układzie VIA i HighPoincie niż na reszcie. Najmocniej zaskoczyła chyba mimo wszystko jednak Sandra wykazując słabość układu Intela. Zapis do bufora i czas dostępu były nieco gorsze niż na kontrolerach VIA i SiS. Dziwną sprawą jest niechęć kontrolerów Promise do przeprowadzenia testów wydajności. Po uruchomieniu benchmarków pokazywał się niebieski ekran i można było jedynie zresetować system. Ręczne mieszanie, przenoszenie, kopiowanie, usuwanie plików nie powodowało zachwiania stabilności, ale wystarczyła rundka z HDTachem by zobaczyć wesoły niebieski ekran. Początkowo podobne kłopoty miałem z HighPointem, ale szybko je przezwyciężyłem zmieniając sterowniki. Najpewniej w driverach Promise kryje się podobne rozwiązanie zagadki, ale miałem tylko jeden typ sterownika, na którym nic nie mogłem zdziałać.
Tak więc testy wydajności kontrolera IDE również nie wykazały zdecydowanego pretendenta do miana No1. Pewne różnice istnieją, ale są one nieistotne.
Podsumowanie
Jak widać z testów wybór nie jest prosty. Monopol na produkcję chipsetów pod procesor Pentium4 został już jakiś czas temu przełamany i na rynek wlewają się masy coraz to nowych układów. Jak się jednak okazuje płyty główne, jeśli tylko pracują w podobnych warunkach, mimo, że zbudowane na różnych układach mają wydajność zbliżoną do siebie. Owszem różnice istnieją, ale są one na tyle marginalne, że przeciętny użytkownik nie będzie sobie zawracał nimi głowy.
Kryterium wyboru płyty w moim mniemaniu powinny być obecnie stosunek jakości do ceny (pomijam tu niską cenę płyt ECS), dodatkowe wyposażenia i możliwość swobody konfiguracji ustawień płyty. Użytkownik powinien najpierw zdecydować się na jakiś konkretny chipset, potem na producenta. Każda z testowanych płyt miała zalety nie do przecenienia dla niektórych, ale wady dla innych.
Płyta Intela nie grzeszy wydajnością, ale stosunkowo słabe timingi pozwalają osiągnąć najwyższą stabilność. Płyta dla gorliwych fanatyków posiadania wszystkiego co ma logo Intela. Procesor Intela, chipset Intela i płyta Intela. Wielka trójca :)
Płyta ENMIC wykazała się wysoką wydajnością i bogatymi możliwościami overclockingu. Nie powalała mnogością dodatków, ale posiada to co najważniejsze na swoim miejscu, co umożliwia manewrowanie ustawieniami procesora i wyciśnięcie dodatkowych MHz-ów. Nabywca powinien być również zadowolony z krajowego centrum serwisowego, zapewniającego szybką pomoc techniczną i naprawę uszkodzonej płyty w terminie 7 dni.
Gigabyte jest najmocniej "wypasioną" płytą, jaką przyszło mi do tej pory testować. Posiada wiele dodatków, które pozwalają oszczędzić kilka PLN na zakupie np. karty sieciowej. Kotroler USB 2.0 zapewnia możliwość podłączenia szybkich dysków zewnętrznych i cieszyć się wygodą użytkowania systemu hot plug. Wydajności też płycie nie brakuje. Nie była zawsze pierwsza i dała nie raz się wyprzedzić, ale nie odstawała od konkurencji.
Płyta VIA chyba najmocniej mnie rozczarowała. Bardzo wysoka wydajność pamięci wydawała się być przepustka do znokautowania rywali i bezapelacyjnej wygranej. Nie zawsze jednak płyta potrafiła pokazać swą wyższość i podobnie jak reszta nie okazała się tą jedyną "naj". Niemniej jednak widać, że chipsety VIA potrafi robić, a i płyty wychodzą jej na równie wysokim poziomie co reszcie.
MSI był cichym graczem. Miejscami wydajnościowo pozostawał za innymi płytami, ale nie raz potrafił pokazać pazurki i kto jest "debeściak". W teście nie wykorzystałem całego potencjału chipsetu, nie obsadziłem bowiem płyty pamięciami DDR PC2700. Wówczas MSI mogła by bezproblemowo móc walczyć o pierwsze miejsce. Faktycznie więc MSI pracowało na pół gwizdka. Szkoda jednak, że konstruktorzy tak poskąpili możliwości podkręcania. Gdyby można było wyżej podnieść napięcie zasilające rdzeń i pamięci wówczas było by nieźle. Te same słowa tyczą się VIA. 1,6V na rdzeniu to trochę niewiele dla rasowych krętaczy.
Pozostaje jeszcze wspomnieć o stosunkowo przyzwoitej cenie płyty. Zarówno VIA, jak i SiS sprzedają swoje układy logiczne po niższej cenie niż Intel, co pozwala budować płyty niższym kosztem niż te na i845D. Nie mam w tej chwili przed oczyma cenników płyt, ale wydaje się, że ich cena nie powinna przekroczyć 550 zł, co czyni je atrakcyjnymi dla osób nie planujących podkręcać procesora, lub nie mających wygórowanych ambicji. Prawdziwi wyjadacze i zwolennicy idei spiskowej twierdzący, że pod CPU Intela tylko chipset Intela się nadają, powinni raczej wybrać ENMICa czy też Gigabyte.
Zobacz także inne artykuły:
Sprzęt do testów dostarczyły firmy:
|
|
|
MSI International
|
|
|
AMADO Sp.J.
|
|
|
ACT - Advanced Computer Technologies Sp. j.
|
|
|
Compact Komputery
|
|
|
VIA Technologies, Inc.
|
|
|
Multimedia Vision
|
|
