|
TwojePC.pl © 2001 - 2024
|
 |
RECENZJE | Conroe - niebieska kontra, czyli test procesora Intel Core 2 Duo |
 |
| |
|
Conroe - niebieska kontra, czyli test procesora Intel Core 2 Duo
Autor: Lancer | Data: 11/09/06
| |
|
Grzanie i podkręcanie
Oparcie projektu nowego flagowego procesora o rdzeń z umiarkowanym apetytem na prąd mogło gwarantować uzyskanie wyjątkowo satysfakcjonujących wyników termicznych. Układy Core 2 Duo stanowią znaczący postęp w stosunku do żarłocznego i nie lubiącego oszczędzać procesora Pentium 4. Poniższe zestawienie prezentuje porównanie rdzenia Allendale/Conroe do historycznych odpowiedników opartych o architekturę NetBurst. Oczywiście jest to rzut bardzo ogólny i zupełnie nie uwzględniający stopnia skomplikowania architektury jak i wskaźnika wydajność na Wat. Przytoczone w tabelce własności termiczne poszczególnych rdzeni należy porównywać z bardzo dużym marginesem błędu. Według specyfikacji Intela wszystkie procesory Core 2 Duo z przedziału 1,86 – 2,66GHz mają tak samo wysokie TDP - 65W. TDP nie jest jednak mocą szczytową pobieraną w krytycznych warunkach. Warto napomnieć, że wartość TDP w ramach samego modelu może się zmieniać np. wraz ze zmianą steppingu rdzenia.
Teraz zobaczmy jak wyglądają oficjalne wskaźniki TDP dla testowanych procesorów. Niestety traktować należy je z pewnym dystansem z uwagi na inne metody pomiaru tych parametrów przez obu producentów mikroprocesorów.
Dodatkowo chciałbym zwrócić uwagę na fakt posiadania przez AMD w swojej ofercie procesorów Athlon 64 X2 do maszyn biurkowych o obniżonym poborze mocy. Testowany przez nas X2 5000+ należał do linii procesorów o standardowym poborze energii, ale są na rynku dostępne układy zadowalające się ledwie 35W.
Powyższe zestawienie jest jednak czysto teoretyczne. Nas interesuje praktyka. Co prawda nie posiadaliśmy narzędzi do pomiaru pobieranej mocy przez sam procesor, więc musieliśmy użyć tradycyjnej metody pomiaru temperatury.
By maksymalnie ujednolicić i uczynić porównywalnymi wyniki, do chłodzenia procesorów użyliśmy jednego i tego samego coolera w postaci radiatora Scythe Ninja SCNJ-1000 z wentylatorem Akasa Amber Quiet 120mm kręcący się z prędkością około 1000 obrotów. Użyta pasta to popularny Arctic Ceramique. Pewien problem stanowiło użycie Ninji w zestawieniu z płytą Socket AM2, ale zastosowana autorska zapinka poradziła sobie z zadaniem wystarczająco dobrze.
Największą trudność sprawiło uczynienie wyników pomiaru termicznego zdjętych z drastycznie różnych platform, ale tak by były kompatybilnymi ze sobą. W grę nie wchodziło odczytanie temperatur podanych przez płyty główne, jako że te podane przez zupełnie inne produkty nie mogły być traktowane jako prawdziwe. W tym celu pomiar był dokonywany ze stopki radiatora przy użyciu pirometru CHY 314. Powinno pozwolić to z pewnym marginesem błędu ukazanie różnic w ilości wydzielanego ciepła przez interesujące nas procesory.
Pomiar dokonywany był w trzech trybach:
-obciążenie - zapewniały dwie próbki program StressPrime obciążające każdy z rdzeni. Wygrzewanie trwało 30 minut i po takim czasie dokonywano pomiaru temperatury
-spoczynek - pomiar wykonany po półgodzinnym czasie bezczynności liczonym od chwili zamknięcia StressPrime.
Oba testy odbywały się przy nominalnym zegarze procesora.
-idle - kolejny pomiar wykonany jednak w trybie oszczędzania energii po uaktywnieniu mechanizmów obniżających taktowanie procesora w przypadku niskiego obciążenia (Cool∓Quiet dla AMD i EIST+C1E dla Intela). W przypadku procesora Athlon 64 X2 5000 + zegar miał wartość 1,0GHz, a napięcie 1,1V. Pentium D redukował zegar do 2,4GHz i 1,12V, Core 2 Duo 1,6GHz i 1,11V.
Nie jest niespodzianką dobry wynik 2,66GHz procesora Intela. Nie na darmo poszedł cały wysiłek zmierzający do obniżenia konsumpcji energetycznej. W dodatku, nie dość że Core 2 Duo nokautuje swojego poprzednika – Pentium D w kwestii wydajności, to jeszcze jest znacznie mniej łakomy na prąd. Nie zanotowano natomiast poważniejszych różnic w odniesieniu do konkurencyjnego procesora AMD. Radiator w czasie pełnego obciążenia nie był wcale wiele cieplejszy przy zestawieniu go z Conroe, a w czasie spoczynku różnica była wręcz marginalna.
Oczywiście nie należy tych pomiarów brać bardzo serio. Dużo bardziej reprezentatywne by było porównanie różnic w poborze mocy przez oba procesory, lub też zdanie się na raport wbudowanych w rdzeń układów monitorujących temperaturę, ale ograniczenia sprzętowe utrudniły wykonanie obiektywnego badania.
Podkręcanie
Już wykonany w 65nm procesie technologicznym poprzednik Conroe - Yonah miał sporo ukrytych megaherców. Jego potencjał bez większych trudności umożliwia osiągnięcie zegara okolic 3GHz. Tylko ze względu na specyfikę maszyn przenośnych nie spotykamy seryjnych procesorów taktowanych szybciej niż 2,3GHz, a więc poczynione przez Intela kroki mające umożliwić Conroe osiąganie jeszcze wyższych zegarów nie mogły być bezowocne. Najszybszy na chwilę obecną procesor tej rodziny osiąga taktowanie 2,93GHz. Można śmiało więc przypuszczać, że przekroczenie 3,5GHz nie powinno czynić wielkich problemów dla większości procesorów Core 2 Duo.
Tak jest w praktyce. Badany przez nas procesor chłodzony wspomnianym wyżej coolerem, bez podnoszenia napięcia zasilającego (1,25V) pracował poprawnie z zegarem 3,10GHz. Podniesienie napięcia do 1,35V dało 250MHz więcej. Przy napięciu 1,45V można było osiągnąć stabilne 3,66GHz. Wyniki co najmniej przyzwoite :) Przesiadka na zestaw WC z blokiem wodnym X2P pozwoliła osiągnąć zegar o 40MHz wyższy.
Niestety podkręcanie Conroe nie jest aż tak proste, jak by się mogło wydawać. Głównym ograniczeniem jest wysoka, oryginalna szyna systemowa i niski mnożnik procesorów. Bardzo łatwo policzyć, że najtańszy model E6300 potrzebuje FSB aż 400MHz dla osiągnięcia zegara 2,8GHz. Ale to nie jest aż tak bardzo już dziś problematyczne. Jak pokazują wyniki podkręcania najnowszych płyt głównych opartych o chipset serii 975X, dobicie do 400MHz nie jest trudne. Z kolei najnowszy chipset i965 potrafi osiągnąć kosmiczną jeszcze kilka miesięcy temu wartość 500MHz. Niestety płyty zbudowane nawet na „masowym” chipsecie i965 nie należą jeszcze nawet do średniej półki cenowej, a ich cena często znacznie przekracza 600zł. Są oczywiście tańsze modele oparte o alternatywne chipsety ATI, nVidia, VIA, czy też starsze układy Intela jak choćby i945, ale nie potrafią one tyle, co modele z układem 975, a tym bardziej 965. Ale jest jeszcze jedno ograniczenie w podkręcaniu Core 2 Duo... Słona cena wyczynowych modeli pamięci potrafiących osiągać odpowiednio wysokie zegary. W końcu ponad 400MHz FSB trzeba czymś nakarmić i to najlepiej nie mniej niż w stosunku 1:1. A skoro o tym mowa...
|
|
|
|
 |
 |
 |
|
|
|
poprzednia strona (Procesor vs szyna systemowa) 
