Hercules Prophet All-in-Wonder 9000 Pro
Autor: Kris | Data: 15/05/03
| |
|
Ożywiamy
Zaczynamy oczywiście od włożenia karty w gniazdo AGP płyty głównej. AiW9000Pro nie powinien sprawić w tym względzie problemów, bo płytka jest klasycznych rozmiarów. Głównym wyświetlaczem jest u mnie monitor CRT z wejściem analogowym DSUB, więc w celu jego podłączenia musiałem wykorzystać specjalną przejściówkę DVI->VGA, która dostępna była w zestawie. Na tym etapie instalacji proponuję nic więcej do karty nie podłączać.
Po uruchomieniu systemu pokazuje się informacja o wykryciu całej serii nowych urządzeń. Na wszystkie komunikaty odpowiadam przyciskiem "anuluj" (Cancel). W związku z tym, że część oprogramowania ściągnąłem z Internetu to nie odpalam klasycznego instalatora z CD, ale wykonuję czynności "ręcznie". Najpierw uruchomiłem instalację capture WDM, a następnie, bez resetu (na pytanie o przeładowanie systemu odpowiedziałem przecząco), sterowników graficznych. Dopiero po nich pozwoliłem na restart komputera. Nowy sterownik uruchomił się. W drugim rzucie odpaliłem instalację panelu sterowania. Oczywiście kolejny restart.
Wszystkie nowe urządzenia zostały prawidłowo wykryte i oprogramowane. W menadżerze urządzeń pojawiło się kilka nowych nazw. Teraz można wejść w zaawansowane ustawienia ekranu i dostosować tryb graficzny oraz ewentualnie zmienić jakieś dodatkowe parametry. Przy problemach z uzyskaniem odpowiedniego odświeżania na pulpicie warto wyłączyć DDC (zakładka ekranów). Aby ustawić odpowiednią jasność obrazu nakładki (Overlay) trzeba najpierw zacząć odtwarzać film, aby można było zmieniać odpowiednie opcje.
Jakość obrazu pomimo zastosowanej przejściówki jest bardzo dobra. Karta da sobie radę nawet z wysokiej klasy 19-stką. Oryginalne Radeony Herculesa mają minimalnie ostrzejszy obraz, ale moim zdaniem testowany All-In-Wonder powinien zadowolić zdecydowaną większość użytkowników. Wentylator szumi tak samo jak we wszystkich kartach ATI OEM. Poziom akceptowalny, choć oczywiście nie można powiedzieć, że jest niesłyszalny.
Przyszedł czas na wgranie oprogramowania multimedialnego. Jeśli nic nie ściągaliśmy ze strony www.ati.com to zaczynamy od tego kroku. Wkładamy CD i wybieramy instalację. Nie wybieramy automatycznej, ale taką, która pozwala na własne określenie składowych oprogramowania. Wykreślamy te moduły, które już wcześniej zostały zainstalowane i kontynuujemy. Po restarcie możemy przystąpić do konfigurowania. W tym miejscu chciałbym zwrócić uwagę na fakt całkowitego spolszczenia zarówno instalatora jak i plików PDF zawierających instrukcję użytkowania karty oraz oprogramowania multimedialnego. W zasadzie jest to "gotowiec", który powinien być obowiązkowo drukowany i dołączany do karty. Skoro ATI zajęło się tłumaczeniem to polecałbym dystrybutorom przemyślenie takiego dodatku. Byłby to wartościowy wkład. W związku z tym, że na CD znalazłem również polskie wersje instrukcji do pozostałych kart ATI to postaram się niedługo zamieścić je na naszym serwerze FTP. Sądzę, że ich lektura jest dobry startem do poznania tych kart.
Po restarcie pojawia się na pulpicie dodatkowy pasek szybkiego uruchomienia poszczególnych składników Multimedia Center. Jeśli ktoś chce z niego zrezygnować to w opcjach dostępnych po naciśnięciu prawym klawiszem myszy na ikonę ATI znajdującą się na pasku znajdziemy odpowiednie ustawienie ładowania przy starcie.
  
Składniki MMC (kliknij, aby powiększyć)
Wspólnym elementem oprogramowania jest program konfiguracyjny, który pojawia się w panelu kontrolnym systemu. Za jego pomocą możemy określić wygląd poszczególnych składników MMC, wybrać urządzenie capture (przydatne, jeśli w systemie jest ich więcej), ustalić kilka parametrów odtwarzacza DVD, wybrać domyślny program do odtwarzania plików multimedialnych danego formatu (niestety wybór mamy tylko pomiędzy odtwarzaczem ATI oraz Microsoft) oraz dokonać sprawdzenia systemu pod kątem zgodności z oprogramowaniem ATI.
Skórki...
Pomimo tego, że ATI przygotowało już kilka wersji "skórek" to osobiście wciąż najchętniej wybieram klasyczną wersję pierwotną. Siła przyzwyczajenia. Z resztą klasyczna wersja ma również moim zdaniem najwygodniejsze sterowanie odtwarzaczem w trybie pełnoekranowym. Sugeruję poeksperymentować.
RealOne Player (kliknij, aby powiększyć)
Na koniec pozostaje instalacja oprogramowania do edycji filmów. Do karty dołączono program VideoStudio 5 firmy Ulead Systems. Trzeba przyznać, że jest to proste w użyciu i kompleksowe rozwiązanie przydatne zarówno przy "produkcji" filmów VideoCD jak i DVD. Zainteresowani mogą również zainstalować dostępny na CD z MMC program RealOne Player. Dla mnie w sam raz nie był on przydatny.
|
poprzednia strona (Kompletujemy oprogramowanie) 
