Core i5: testy i recenzja nowej platformy
Autor: TheDJ | Data: 08/09/09
| |
|
Lynnfield, czyli Core i5 7xx oraz Core i7 8xx
(kliknij, aby powiększyć)
Procesory oparte na rdzeniu Lynnfield w prostej linii wywodzą się z wcześniej opisanego Bloomfielda. Wprowadzono kilka zmian, ale architektura samego procesora została ta sama. Prześledźmy je zatem na sposób opisowy.
Kupując Core i7 9xx nabywamy kompletnie ekstremalne rozwiązanie - najwyższa półka wydajnościowa oraz cenowa. Mamy wydajny 4-rdzeniowy, 8-wątkowy procesor, 3-kanałową obsługę pamięci DDR3 oraz możliwość zamontowania dwóch kart graficznych w konfiguracji PCI-E 2.0 x16 lub czterech na PCI-E 2.0 x8. Intel uznał, że nie każdy chce i potrzebuje tak ekstremalnego zestawu - co w końcu pokrywa się z rzeczywistością. Idea była prosta: weźmy ten sam procesor, ograniczmy jego wydajność tylko w tych punktach, w których typowy użytkownik najmniej odczuje różnicę w wydajności, a umożliwi to dużą obniżkę ceny.
I tak oto obcięto połowę linii PCI-Express 2.0 dla kart graficznych. Mamy ich teraz 16 zamiast 32. Wciąż jedna karta graficzna będzie pracowała na łączu o pełnej wydajności (szerokości), ale przy obsadzeniu dwóch będą one pracowały na PCI-E 2.0 x8 każda. Oczywiście opcji obsadzenia 4 kart graficznych nowa platforma nie przewiduje. Ale zgodzą się wszyscy z tym, że oprócz redaktorów serwisów komputerowych (na potrzeby testów) praktycznie nikt nie ma w swoim komputerze więcej niż 2 kart graficznych. Nie ma też sensu pakować 3-kanałowy kontroler pamięci w nowe procesory. 2-kanałowy w zupełności wystarcza a część straconej przepustowości nadrobimy wyższą częstotliwością - w końcu pamięci DDR3 są zdecydowanie tańsze niż rok temu (w niskiej cenie bez problemu kupimy pamięci w zestawie Dual-DDR3 667 MHz), dostępne są też niskonapięciowe (max 1,65V) moduły.
Intel poszedł też krok dalej i zintegrował 16 linii PCI-Express 2.0 w samym procesorze. Wyręczając z tego zadania chipset. Jeśli w samym procesorze zawarty jest kontroler pamięci oraz kontroler PCI-E, to nie jest nam potrzebna wysoko-przepustowa szyna łącząca procesor z resztą komputera. Z tego też względu QPI nie zostało zintegrowane z procesorem, a w jego miejsce znajduje się szyna DMI, którą część z Was zapewne kojarzy. DMI było dotychczas używane do komunikacji międzymostkowej w chipsetach Intela. Oferuje ono przepustowość na poziomie 1GB /s (w jedną stronę). Czy potrzeba więcej?
Nawet najwydajniejsze dyski SSD oferują nie więcej niż 300 MB/s. Karta sieciowa 1Gb/s to nieco ponad 100 MB/s. Karty rozszerzeń z reguły też nie potrzebują znaczących przepustowości. W większości typowych zastosowań powinno wystarczyć.
Koniecznym było wprowadzenie nowego gniazda procesora. Choć co do tej "konieczności" można mieć sporo wątpliwości, to jednak fizycznie nie dało się umieścić kontrolera PCI-E w procesorze i jednocześnie skorzystać z gniazda które tego rozwiązania nie przewiduje. Ciężko jest powiedzieć dlaczego Intel zdecydował się na taki krok. Można by gdybać, czy Core i7 9xx nie mógł mieć kontrolera PCI-E z 32 liniami? Czy w ogóle integracja kontrolera PCI-E w procesorze to dobre rozwiązanie? Na te pytania nie da się jednoznacznie odpowiedzieć, a przynajmniej my nie możemy.
Zobaczmy teraz na poniższą tabelę:
(kliknij, aby powiększyć)
Już pobieżne przejrzenie powyższej tabelki daje pełen obraz różnic między Core i7 serii 900 od nowych oznaczonych numerkami 8xx. Zamiast 3 kanałów DDR3, mamy dwa ale umożliwiające wyższą częstotliwość pracy - nie tracimy przy tym jakoś poważnie na przepustowości pamięci RAM. W sam procesor został zintegrowany kontroler PCI-Express 2.0 dla kart graficznych. Mamy w sumie 16 linii które mogą być przydzielone dla jednej karty graficznej bądź dla dwóch, ale wówczas każdej z nich przydzielane jest 8 linii PCI-E 2.0. Z tego wynika też usunięcie kontrolera QPI z procesora oraz nowe gniazdo procesora.
Core i5 7xx od Core i7 8xx różni się JEDYNIE obsługą technologii HyperThreading. Pozostałe elementy są niezmienne.
(kliknij, aby powiększyć)
|
poprzednia strona (Nehalem aka Core i7 - ogólny zarys budowy) 
