Test: Asus P4C800 Deluxe, Albatron PX865PE Pro i Abit IS7-G  Autor: Lancer | Data: 29/08/03

DualDDR wojuje rynek. Zaczęło się od systemów dualnych pod procesory AMD za sprawą NVidii i jej układu nForce. Niedługo potem nieśmiało wkroczył GraniteBay. W końcu dzięki rodzinie układów i865/875, mamy szeroki wybór płyt dualnych także pod platformę s478. Rodzina intelowskich układów po długim czasie oczekiwania, wprowadza na rynek to, czego Pentium 4 potrzebowało od dawna - niedrogiego rozwiązania dwukanałowego dla popularnych pamięci DDR. Zobaczmy na co stać płyty stanowiące niewielki kawałek szerokiego wachlarza produkowanych płyt opartych o chipsety Springdale/Canterwood. W tej recenzji przyjrzymy się płytom Asus P4C800 Deluxe, Abit IS7-G oraz Albatron PX865PE Pro. Dostarczone zostały one przez firmy: Sirius Computers oraz Abit Polska. Gościnnie wystąpiła referencyjna płyta Intel D875PDZ, którą użyczył Intel Polska.

Asus P4C800 Deluxe

Płyta Asusa to druga płyta oparta o chipset i875P, którą mam przyjemność prezentować. Wcześniejszy wyrób Intela - płyta D875PBZ Bonanza, z którą obcowałem przy okazji recenzji 3GHz P4, jest konstrukcją prostszą od Asusa i pozbawioną możliwości "dłubania". Do tego Intel w swoich płytach już zdążył przyzwyczaić swoich użytkowników.

Testowana płyta to model średni. Najprostszy jest Asus P4C800 pozbawiony FireWire i bez dodatkowego kontrolera SATA. Następnie mamy prezentowaną tu wersję Deluxe. Najlepiej wyposażona jest płyta P4C800-E Deluxe.

Ogólny układ złącz płyty Asusa przedstawia się następująco: 1 port AGP Pro zgodny ze specyfikacją AGP 3.0, 5xPCI i 4 banki pamięci DDR. Obsługa 2 kanałów SATA i PATA przez mostek południowy ICH5. Producent zintegrował kontrolery: IEEE1394 (czyli FireWire) na chipsecie VIA 6307 oraz SerialATA 150 oparty o Promise PDC20378 z funkcjami RAID. Układ ten obok 2 kanałów SATA obsługuje także jeden kanał PATA. Ciekawostką jest fakt, że Asus zrezygnował z funkcji SATA RAID mostka południowego ICH5R na korzyść prostszego układu ICH5 (FW82801EB) z dwoma kanałami SATA, ale już bez RAID. Sprawę tą rozwiązuje wersja P4C800-E już z ICH5R.

Płyta posiada łącznie 4 gniazda USB na krawędzi i 4 na śledziu. Osobno wyprowadzony jest też GamePort. Wart nadmienienia jest kodek audio AD1985 (SoundMAX), przez wielu uważany za zdecydowanie lepszy od popularnego ALC650 pod względem jakości generowanego dźwięku. Chip ten wspiera 6 kanałów audio z tym, że dodatkowe kanały w Asusie zyskujemy przełączając wyjścia mikrofonowe i line-in na głośnikowe. Na krawędzi płyty znajdziemy wyjście SPDIF. Za obsługę sieci LAN odpowiedzialny jest gigabitowy kontroler 3COM Marvel 940-MV00. Poniżej 5 portu PCI umieszczono gniazdo do podłączenia modułu WiFi. Laminat zawiera 3 gniazda FAN.

Mostek północny chłodzony jest przez wysoki radiator, jednak bez dodatkowego wentylatora. Rozmieszczenie elementów na płycie nie budzi większych zastrzeżeń. Ułożenie banków pamięci powoduje, że nie kolidują one z kartą AGP. W niektórych obudowach problematyczne może okazać się jedynie zbyt bliskie położenie względem siebie gniazda ATX i portów kontrolerów.

Po raz pierwszy u Asusa znalazłem BIOS AMI. Różni się on funkcjonalnie od AWARDA i jest podobny trochę do tego z referencyjnej płyty Intela. Opcji jednak w nim dostatek. Konfigurowanie wartości szyny FSB od 100 do 400MHz. Napięciem zasilającym rdzeń można sterować w zakresie od defaultowego do 1,925V. Wartości napięć pamięci można ustawić w zakresie od 2,55V, do 2,85V. Jak na porządną konstrukcję obsługującą pamięci DDR przystało tak i tu nie mogło się obejść bez możliwości samodzielnego doboru funkcji CAS, RAS to CAS, RAS Precharge i Active Precharg jak i taktowania pamięci (dla CPU 800MHz FSB) 266/320 i 400MHz. Napięcie portu AGP można ustawić na 1,5 do 1,8V. Częstotliwość pracy portów AGP/PCI ustawia się niezależnie od FSB-66/33 (AGP/PCI), 73/36, i 80/40. BIOS daje dostęp do technologii Q-FAN. Niespotykaną u innych producentów funkcją jest głosowe powiadamianie o fazach procedury POST i ewentualnych błędach. Płyta dla laików oferuje "automatyczne" podkręcanie procesora na poziomie 5, 10, 20 i 30%. BIOS oferuje możliwość aktywacji PAT.

Pudełko zawiera płytę CD ze sterownikami. Czarne kable z logiem Asusa - wyjątkowo ładnie wyglądają w obudowie. Są to 1xFDD, 2xATA133 i 2xATA33 oraz 4xSerial ATA - jest też śledź z wyjściami dla portu USB 2.0 i GamePort. Na płycie CD znalazł się program antywirusowy PC-cillin. Obok obszernego angielskiego "manuala", znalazła się druga książeczka w której proces instalacji płyty opisano również w naszym języku. Dodatkowo znalazł się pakiet WinCinema z programami WinDVD, WinRip, WinCoder i WinProducer. Zabrakło niestety przejściówek zasilających dla SerialATA.

Abit IS7-G

Kolejna płyta. Tym razem Abita, ale już na chipsecie i865PE. O różnicach między i875P, a 865PE pisałem już przy okazji innej recenzji, wiec nie ma co się powtarzać.

Abit stworzył całą rodzinę płyt. Od wersji IS7-G, przez IS7, IS7-E do IS7-M. Ja miałem okazję testować tę pierwszą - najszczodrzej wyposażoną.

   

Płyta oparta jest o kombinację układów: 828865PE jako mostek północny oraz mostek południowy FW82801ER czyli ICH5R z obsługą SATA RAID. Czerwono krwisty PCB ma wymiar pełnego ATX - 30,5x24,5cm. (tylko IS7-M jest nieco węższe). Całkowita konfiguracja portów to zwykły slot AGP 8x (jak we wszystkich wyrobach opartych na intelowskich układach pod Pentium 4 zgodny tylko z kartami zasilanymi napięciem 1,5V). 5 gniazd PCI. W 4 gniazda DIMM można włożyć 4GB RAM PC1600/2100/2700/3200 zarówno jedno, jak i dwukanałowo.

Testowa płyta wyposażona jest w funkcje SATA RAID realizowane przez kontroler mostka południowego (obok tradycyjnego kanału PATA) jak i zewnętrzny układ (łącznie 2 kanały PATA i 4 SATA). Funkcje dźwiękowe realizuje kodek audio Realtek ALC650 z kompletem wyjść do obsługi dźwięku 5.1 i separowanymi wyjściami - mikrofonowe i line-in-to wszystko na krawędzi płyty. Sieć obsługuje identyczny chip jak u Asusa - 3COM Marvel 940-MV00 GigaEthernet. Tak jak w wyrobie Asusa, tak i tu nie zapomniano o IEEE1394-PHY/link TSB43AB23 - 1 na krawędzi i 2 na śledziu.

Laminat zawiera 4 gniazdka FAN do podłączenia wentylatorków. Jeden wentylator znalazł się na radiatorze mostka północnego - chłodzi, ale i hałasuje. Porty USB znalazły się w ilości 4 sztuk na krawędzi płyty, zaś dodatkowe 4 można podłączyć posiadając odpowiednie gniazdka sygnałowe na "śledziu".

Zatrzaski slotów pamięci niestety kolidują z kartą AGP. Producent odseparował pierwszy slot PCI od AGP montując w wolnej przestrzeni kontroler FireWire. Rozwiązanie to jest coraz powszechniejsze wobec nieprzydatności montowanego w tym miejscu gniazda PCI przy kartach graficznych z rozbudowanymi systemami chłodzenia. Niestety przez to znajdujące się na górze AGP jest zbyt blisko slotów DIMM. Bardzo ciekawe jest umieszczenie gniazd IDE odchylonych w bok - pomaga to nieco wygodniej prowadzić kable.

Magistralę FSB można ustawić w przedziale od 100 do 412MHz. Mnożniki szyn mogą mieć zdefiniowany mnożnik, jak też wartość AGP/PCI-1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, także można przydzielić im stałą wartość niezależną od FSB. Regulacja częstotliwości portu AGP od 66 do 96MHz. Vcore w przypadku procesora Northwood aż do 1,925V. Napięcie pamięci Vmem od 2,5V do 2,8V, zaś AGP do 1,5 do 1,65V. Mamy też pełną kontrolę nad cyklami odświeżeń pamięci.

BIOS zawiera opcję nazwaną Game Accelerator. Jest to funkcja w działaniu identyczna z PATem znana z i875P. Może przybrać jedną z 4 "pozycji" - Auto, Turbo, Steet Racer, F1. Są to kolejne poziomy stopniowo zaostrzające timingi. Przy wyborze ostatniej opcji trzeba mieć naprawdę niezłe pamięci jak i szczęście przy wyborze płyty - o tym dalej.

Pudełko to obok krążka CD ze sterownikami (niestety bez dodatkowego oprogramowania) - po 1 taśmie FDD i ATA133, 2 kable SATA i 2przejściówki zasilające dyski SATA, śledź z portami USB i FireWire.

Albatron PX865PE Pro

Druga płyta na chipsecie i865PE pochodzi od Albatrona. Płyta Albatron PX865PE Pro to produkt minimalny - bez zbędnych bajerów, ale na solidnych podstawach. Najlepiej wyposażony jest model PX865PE ProII z FireWire, RAID, dodatkowym SATA i układem VIA Envy 24PT z obsługą dźwięku 7.1.

Laminat w kolorze niebieskim, mniejsza od poprzedników - 24,5x29cm. Konstrukcję oparto o mostek północny i865PE z obsługą CPU na FSB 800MHz, ale na południu układ ICH5 bez funkcji RAID, jedynie z dwoma kanałami SATA 150 i PATA 100.

Płyta jak jej poprzedniczki wspiera dwu i jednokanałowo układy DDR w 4 slotach, aż do PC3200. Port AGP 3.0 z 1,5V kartami AGP 4x/8x.

Albatron na pudełku chwali się, że jego płyta obsługuje FSB1200MHz. Jak to możliwe? No więc oficjalnie chipset nie oferuje takich standardów. To wszystko przez ...overclocking! Albarton gwarantuje stabilne działanie płyty przy FSB 300MHz (efektywnie 1200MHz).

Standardem dziś jest układ ethernet - i tu znalazło się dla niego miejsce. Rolę tę spełnia 1Gbitowy układ 3COM wymieniany już we wcześniejszych wyrobach. Dźwięk to znany i powszechny kodek ALC650 z dźwiękiem 6-ścio kanałowym. Dodatkowe wyjścia zyskujemy poprzez wyłączenie gniazda mikrofonu i line-in. Całość można powiększyć poprzez instalację kart rozszerzeń w 5 portach PCI.

Laminat zawiera 3 gniazdka FAN do podłączenia wentylatorków. Porty USB znalazły się w ilości 2 sztuk na krawędzi płyty, zaś dodatkowe 6 można podłączyć posiadając odpowiednie gniazdka sygnałowe na "śledziu". Na krawędzi znalazło się też wyprowadzenie z kontrolera sieciowego. Na mostku północnym ułożono aluminiowy radiator bez wentylatorka.

Rozmieszczenie elementów budzi dwa poważniejsze zastrzeżenia. Gniazda pamięci kolidują z portem AGP i to pomimo tylko 5 slotów PCI. Stało się to poprzez nienajlepsze umieszczenie portu napędu FDD w dolnej części laminatu - pogarsza to cyrkulacje powietrza w obudowie i wymusza niewygodne prowadzenie kabla FDD przez pół długości płyty, przesuwa pozycje slotów kart o jedną pozycję w górę.

BIOS płyty to oprogramowanie Phoenixa - swą konstrukcją zakładek przypomina tego znanego z wcześniejszych Asusów. Magistralę FSB można ustawić w przedziale od 100 do 550MHz. Regulacja Vcore w przypadku procesora Northwood odbywa się zaledwie do poziomu 1,6V. Napięcie pamięci Vmem od 2,55V do 2,85V, zaś portu AGP do 1,8V. Jak przystało na nowoczesny chipset można zablokować taktowanie szyny AGP i PCI na bezpiecznym poziomie 66/33MHz. Mamy też pełną kontrolę nad cyklami odświeżeń pamięci.

Albatron w nowych edycjach BIOSu nie zapomniał o możliwości uruchomienia PAT. O ile w Abicie mamy GameAccelerator, to teraz jest już Performance Enhancement Technology. Po uaktywnieniu opcji Memory Performance pojawia się okienko Extreme Timing.

Pudełko to obok krążka CD ze sterownikami i oprogramowaniem antywirusowym PC-cillin - zaślepka na układ wyprowadzeń portów, taśmy - FDD, ATA, i SATA 150, śledź z 4 portami USB.

TESTY

Do testów obok prezentowanych powyżej płyt włączyłem także referencyjny wyrób Intela - płytę D875PBZ. Słowo o PAT. Jak wiadomo i865 i 875 to te same układy i niczym fizycznie się nie różnią. Płyta Abita na czas testów posiadała włączony GameAccelerator. Poziom ustawiony był na najwyższy stopień - F1. Albatron również, ale z tą różnicą że na niższym poziomie. Włączona opcja Memory Performance, ale bez Extreme Timing. Po uruchomieniu tej ostatniej pojawiały się kłopoty ze stabilnością. Testowy Windows uruchamiał się, ale witał niebieskim ekranem. Stopień akceleracji był więc niższy niż u konkurentów. Asus miał standardowo włączoną opcję Performance Acceleration Mode. Niestety Niestety podobnej opcji (wskazującej na obecność PAT) nie znalazłem w BIOSie płyty głównej Intela. Jej zachowanie - co pokażą testy jest zagadkowe. . Jej zachowanie - co pokażą testy jest zagadkowe.

Tradycyjnie na początek Quake. Zdecydowana przewaga płyt z wysokimi timingami - Abit i Asus pracują na wysokich obrotach i zdecydowanie przeganiają dwie pozostałe płyty. Płyta Intela niewielką przewagą przed Albatronem. Różnica między najszybszą i najwolniejszą płytą wynosi około 10%.

3D Mark reaguje podobnie jak Quake. Płyta Intela mimo zbudowania jej wokół układu Canterwood i obsługi PAT jest wolniejsza od jej odpowiednika ze stajni Asusa. Abit z uruchomionym PAT działa nieco szybciej od Asusa P4C800. A wszystko to na i865!

AquaMark działa podobnie jak wcześniejsze testy. Asus i Abit są najszybsze. Nie ma co prawda aż taki dużej przewagi, ale nadal są poza poziomem konkurencji. Ponieważ test jest zależy od karty graficznej więc różnica między płytami jest na stosunkowo niskim poziomie.

Płyta Abita w tym teście nie potrafiła sobie poradzić. W trzech pierwszych testach system operacyjny notorycznie wieszał się. Dwa ostatnie działały bez problemów. Albatron i Intel za Asusem.

Abit przegania Asusa. Przewaga niewielka, ale stworzony jako najszybszy z rodziny i875 dzięki staraniom inżynierów z Abita zostaje pokonany przez i865 z uruchomionym PAT. Niestety Albatron nie jest w stanie tego dokonać. Niestabilna praca przy włączonym "dopalaczu" PAT uniemożliwiła osiągnięcie podobnego poziomu. Co dziwne płyta Intela dalej nie może osiągnąć wydajnościowego poziomu Asusa.

PC Mark (kliknij, aby powiększyć)

Widoczna duża różnica między płytami w teście pamięci. Widać na czym polega tajemnica sukcesu Abita. Wyższe timingi skutkują efektywniejszym wykorzystaniem pamięci. Dzięki temu Abit stworzył bardzo szybką płytę. Albatron na szarym końcu. Niestety płyta Intela mimo i875P i posiadania PAT jest niewiele szybsza od PX865PE Pro. Niski wynik dysku twardego na Albatronie. Szczegółowe wyniki testów w pliku graficznym.

Abit pokazuje kolejny raz klasę wyprzedzając wszystkie płyty po kolei. Asus delikatnie z tyłu. Sandra potwierdza wyniki z PCMarka. Duża różnica w przepustowości pamięci czyni Asusa i Abita tak wydajnymi w testach.

W końcu koronny dowód i wyjaśnienie dlaczego dwie z trzech płyt na "A" są tak szybkie. PAT skraca timingi co owocuje niższym opóźnieniem i wysokimi transferami. Albatron wypada na tym polu nieco gorzej od Intela. Jakoś słabo działa PAT w reprezentacyjnym wyrobie Intela, Bonanza powinna stanowić wzór dla innych, a jest inaczej.

Overclocking - to mnie kręci

Ponieważ posiadany przeze mnie procesor posiada odblokowany mnożnik w zakresie 8, 12-16x więc swobodnie mogłem odkryć granice płyt. Używając mnożnika 8 osiągnąłem co następuje (max stabilne FSB):

Jak widać na przykładzie testowanych platform uzyskane taktowanie było krańcowo różne. Najlepsza okazała się płyta Asusa. Najsłabiej poszło Albatronowi. Abit pośrodku. Zdecydowanie najlepiej sprawił się Asus. Uzyskał bardzo wysoki rezultat. Z chyba oczywistych powodów pominąłem Intela - brak jakiejkolwiek możliwości ingerencji w ustawiani procesora. Zdziwił Albatron. Producent mówi coś o 1200MHz FSB, a tu ledwie 255MHz mamy. Marketingowe przechwałki?

Teraz słowo o różnicy jakości między i865 a 875. Jak wiadomo są to identyczne chipy. Kontrola jakości prowadzi jednak selekcję i na tym poziomie prawdopodobnie dany "scalak" oznaczany jest jako Springdale lub Canterwood. PAT wymaga od chipsetu pracy na bardzo wysokich obrotach - ostre timingi, pomijanie niektórych poziomów bufora. Z chipsetami jest jak z procesorami - każdy "kręci" się nieco inaczej. I tym właśnie jest PAT - podkręcaniem chipsetu. Układy najlepsze, najbardziej wytrzymałe klasyfikowane są jako i875P. Te nieco słabsze, działające mniej stabilnie to i865PE, zaś te, którym i praca na 200MHz FSB nie idzie w takim stopniu stabilnie jak to wymaga kontrola jakości Intela, są oznaczane i865P (czyli teoretycznie bez FSB 200MHz). Oczywiście wraz z wymaganiami rynku lwia część ewentualnych i875 jest sprzedawana jako i865 - koszta produkcji identyczne, a popyt trzeba zaspokoić.

Producenci płyt głównych wiedząc czym jest faktycznie Springdale wykorzystali możliwość uruchomienia PAT ("zarezerwowanego" tylko dla Canterwooda) do podniesienia wydajności swoich budżetowych wyrobów. Pierwszy był Asus, włączając tą jak widać po testach przydatną funkcję w swym P4P800. Potem już lawinowo wszyscy dali "kopa" dla swoich płyt na Springdale. Oczywiście taki rozwój wypadków nie spodobał się Intelowi. Rozpoczęło się na protestach, a ostatecznie skończyło na zablokowaniu PAT w i865 na najnowszym steppingu chipsetu.

Przykładem niższej wytrzymałości i865 jest nie tylko możliwość uzyskania niższego maksymalnego taktowania FSB (Asus ponad 300MHz FSB, Abit już tylko 266), ale także nieprawidłowe działanie Albatrona przy najostrzejszych ustawieniach PAT (niemożliwość włączenia Extreme Timing).

Dodatkowo za moją teorią stoi pewna historia z Abitem IS7-G. W sumie do testów otrzymałem 2 płyty. Pierwsza posiadała chipset wyjątkowo niskiej jakości. Jakiekolwiek podkręcenie powyżej 210MHz powodowało serię niebieskich ekranów. Dodatkowo próba uruchomienia GameAccelerator nawet na poziomie Turbo powodowało identyczne zachowanie - BSów cała masa. O wyższych trybach nie było co wspominać. Płyta była całkowicie niestabilna poza defaultowymi taktowaniem. Dopiero druga sztuka sprawowała się bez kłopotów i dawała się podkręcać jak i uruchamiać PAT już bez komplikacji.

Oczywiście jak wspomniałem z chipsetami jak z procesorami. Wielu może pochwalić się dużo lepszymi wynikami. Warto jednak wziąć pod uwagę, że nawet tego co osiągnąłem nie można brać za pewnik. Równie dobrze można trafić na gorzej "podkręcalną" płytę, tak samo jak moja, albo i lepiej... Ślepy los.

Gdy w końcu problemy ze stabilnością i podkręcaniem odeszły w przeszłość postanowiłem sprawdzić jak różne poziomy działania GameAcceleratora wpływały na wydajność.

Spory przyrost mocy po włączeniu PAT w płycie głównej. Najwyższy tryb daje naprawdę duży skok wydajności spowodowany skróconymi timingami i wyższymi transfery do/z pamięci. Ciekawa jest różnica między trybem Turbo, a Street Racer. Ten pierwszy jest delikatnie wydajniejszy. Jednocześnie widać, że gdyby nie opcja GameAccelerator płyta nie byłaby tak szybka jak to wykazały testy.

Na koniec działu podkręcanie słowo o firmowym overclockingu czyli o tym jak producenci podkręcają procesor bez wiedzy użytkownika. Idealnym taktowaniem powinien być zegar 200MHz x 15. Wychodzi wiec 3000MHz. O to jak wyglądała ta kwestia na kolejnych platformach:

Najlepsze okazały się Abit i Albatron. Dawały niemal idealnie dokładne taktowanie. Intel taktuje procesor nieco niżej niż powinien. Asus za to troszkę zawyża. W sumie różnice niewielkie i nie maja znaczenia w normalnym użytkowaniu. Jedynie testy niskopoziomowe mocno zależne od ilości MHz w procesorze mogą wykazać różnicę.

Podsumowanie

W kilka miesięcy po premierze wybór płyt obsługujących 800MHz Pentium4 z dwukanałowymi pamięciami DDR jest już na tyle szeroki, że można dostać zawrotu głowy i można w tym wszystkim troszkę się pogubić. Ceny rozwiązań na chipsecie 865PE nie powodują bólu głowy, choć nie należą do najniższych. Przeznaczony do zastosowań serwerowych i do stacji roboczych i875P to już jednak inna kategoria. Mimo, iż oba układy wydają się identyczne, to w praktyce może okazać się, że do wysokiego overclockingu płyta na droższym układzie może okazać się lepszym rozwiązaniem. Faktycznie jednak, przy odrobinie szczęścia, Springdale za niższe pieniądze zaoferuje to samo co Canterwood. Nieoficjalnie działający PAT daje naprawdę niezłego "kopa".

Najsłabiej w przeglądzie wypadły płyty Intela i Albatrona. O ile ta druga umożliwia overclocking - choć w testowanym egzemplarzu nie wypadł on znakomicie, to płyta Intela pozbawiona jakichkolwiek możliwości o/c nie jest najlepszym wyborem dla typowego użytkownika. Do tego dochodzi wysoka cena (ponad 750 PLN). Dwiema podstawowymi zaletami są stabilność i kontroler RAID mostka północnego. Słaba wydajność jednak sugeruje zastanowić się nad celowością przedłożenia wyboru D875PDZ nad tańszymi płytami na i865. Albatron z kolei to płyta obcięta w celu zminimalizowania kosztów. Jej cena jednak nie jest najlepsza. Około 500 PLN za ten wyrób to zdecydowanie za dużo.

Asus jak na coś nazwane "Deluxe" nieco zdziwił - zrezygnował ze zintegrowanego w mostku południowym kontrolera SATA RAID. Niemniej jednak zachowując wysoką wydajność daje niezłe możliwości dla overclockerów. 300MHz FSB robi wrażenie, to 50% o/c. Dobrej jakości kodek audio wybija się pośród ekipy ze średniackim ALC650. Dźwięk naprawę niezły. Pozostałe wyposażenie też na wysokim poziomie. FireWire, LAN, SATA, RAID, WiFi. Brakuje tylko konwerterów zasilających Molex=>SATA. Jednak wysoka cena może spowodować grymas na twarzy - 950 PLN.

Najbardziej celowym wyborem wydaje się być Abit IS7. Testowany przeze mnie egzemplarz IS7-G to model najlepiej wyposażony. Co ciekawe nie znalazłem tego modelu w ofercie żadnego sklepu internetowego (powszechne są modele IS7 i IS7-E). Wyposażeniem płyta nie ustępuje droższemu, zbudowanemu na układzie i875P wyrobowi Asusa. Abit zbudował jednak płytę szybszą i z wysokimi możliwościami podkręcania. Nawet w uboższych modelach przy zachowaniu podobnej jakości, ale nieco niższej ceny rodzina IS7 nie ustępuje konkurencji. Model IS7-E przy podobnym wyposażeniu co Albatron, zachowując niższą cenę (450 PLN) jest bardzo konkurencyjny. Niewiadomą może być tylko stopień podkręcalności. Za ekstremalną wydajność, narzędzia będące marzeniem każdego overclockera, bogate wyposażenie pozwalające podłączyć bardzo wiele albo i jeszcze więcej, wysoką jakość wykonania i w miarę przystępną cenę przyznaję więc niniejszym rekomendację TwojePC. Abit - dobra robota!

Na koniec pozostaje postawić tylko pytanie. Czy testowane płyty w obliczu niepokojących wiadomości o "prądożerności" następcy Northwooda - procesora Presescott starczą na długo?

Polub TwojePC.pl na Facebooku

Rozdziały: Test: Asus P4C800 Deluxe, Albatron PX865PE Pro i Abit IS7-G   Wyświetl komentarze do artykułu »

Sprzęt do testów dostarczyły firmy:
	Sklep Internetowy Sirius Computers 34-100 Wadowice, ul. Zatorska 16 tel./fax: (033) 823 52 11 WWW: www.sirius.pl e-mail: sklep@sirius.pl